Ја ладам главата на подот и голтам прав.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Пукам, којзнае кај пукам, а цевката се загрева, ме дожежува на прстите. Фала му на дождот што ја лади.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Седиме со шпанските пријатели во бавчата на Старата Куќа и си ја ладиме душата раскажувајќи дамнешни преживеалици, барајќи лоши стихови во песните на некои наши колеги или мајчосувајќи му ја мајката на современиот тероризам и верски фундаментализам.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)