ја (зам.) - наполни (гл.)

Откога ја наполни до пола вреќата со компири, зема брашно од ноќвите во другата вреќа ја наполни до пола, па така натоварен полека тргна кон групата...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Таа беше специфична по обликот: одгоре течеше водата, одотворениот чеп на едно големо дрвено буре, паѓаше во една глинена врчва, жуборејќи сѐ додека не ја наполни.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Земи кофа, кога ќе ја наполниш, јас ќе ја истргам нагоре“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Торбата на Белгијанската Рози ја наполнија со шишња ракија.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Главно беше да собере што повеќе златници, да ја наполни царската каса која беше „вреќа без газер".
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Од мало невнимание ептен се засркнав кога големиот бран ми ја наполни устата со разѕвездени брадавички.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
За нив, доволно било да ги пружат рацете, да ги впрегнат прстите и да си ја наполнат шаката со храна од некои од фишеците на соседите.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
И таа толпа, како и мртовците, повеќе зачудена отколку исплашена, густа, исклештена, со ревење свртена кон истрелите, јурнала без сопнување и во скокови со таква ненадејност што третиот истрел ни го слушнале ни можеле да го видат - сега од нечија кола летнало само парче иверка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Стрелецот, не стасувајќи повторно да ја наполни пушката, се исправил од зад сипаничава карпа и потрчал кон недалечно дрво за чија гранка со узди бил врзан оседлан белец.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Таа сега одеше постојано подобѕрната, сѐ дури тој не се свести да ја наполни пушката.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И сепак во салата закрцкаа столовите и гласовите ја наполнија и грубо ја раздраа тишината.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Му ја наполнив чашата. Се тргна; згрчените мускули на челото му се измазнија.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Сонцето цел век греело над овој дедо, судбината богато го оженила, среќата со правнуци куќата му ја наполнила.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Целата куќа да ја наполниш со вода, велам, до гуша да ми фати водата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Пукаше - промаши. Не стаса пак да ја наполниш пушката, те апна секирана моја.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Се обидував во отсутниот дијалог со Татко над ракописот на неговата Историја на Балканот низ падовите на империите, да сведочам за потрагата која ќе ја наполнеше неговата тишина, празнините во ракописот. Потрага која не престанува.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Потоа, забележувајќи дека чашата на Винстон е празна, го донесе шишето со џин и ја наполни.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Залижав со јазикот во вдлабнатината меѓу двете гради, но во мигот кога сакав да се придвижам нагоре, до вратот кој благо беше извиен над мене, Ема ја крена главата и, кикотејќи се, повторно ми ја наполни устата со брадавицата на десната цицка.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
А колку е очајна состојбата на ова поле покажува и податокот дека дури половина од вработените месечно не заработуваат за да ја наполнат т.н. „потрошувачка кошничка“ – за која, според статистиката, се потребни 12.200 ден.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Ја наполни лулата со тутун, ја запали и буден ја дочека зората гледајќи како ѕвездите полека се губат на небото, небаре тонат во некоја длабока, сина вода.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Радост завладеала меѓу луѓето. Го врзале змејот со синџири и фртоми, ги впрегнале сите волови во селото и го искачиле змејот на брегот, го донесле до големата дупка - сандилија, на која дното не ѝ се гледало - и го фрлиле змејот внатре; ја наполниле дупката со големи камења и ја зарамниле со земја да нема трага од змејот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Куќата ѝ светна. Таа му меси погача на Стоја, му напржи месо од крмнакот, му ја наполни залупката со месо и сирење, пагурчето со ракија, зоб за маските.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Можеби јас сум еден од оние кои сликаат според соништата кои одбиваат да ловат, значи да убиваат со полуотворената уста на стрелата за да ја наполнат својата и на своите жени плодови саможитни што берат и за нас се молат да има улов повеќе одошто ни треба (жените кои мислат поинаку ги праќаат своите души на срните да им бидат штитник на стрелите урок) за пречек ни принесуваат богат огрев богот на гревот ни го ложат пред спиење за да заборавиме на писокот на жртвите поостер од остриците во нив набиени за да гинеме од ноќ во ноќ непоштедени од грозата на лажната смрт заблазувајќи им на оние кои писнале еднаш засекогаш!“
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Еднаш на две недели, одам таму и да си ја наполнам корпата, и да си уживам во амбиентот.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Заслужувам ли ручек? - Заслужуваш, - рекоа бабата и мајката, па и таткото и себеси си ја наполни чинијата.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Да ја наполнам душава со воздух. Очиве со широчина.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
По последниот разговор, во собата одново завладеа непријатната тишина, но овојпат морав некако да ја нарушам поради тоа што ако ништо друго, ќе одекнеше уште посилно бунењето на моите црева, па се поднасмеав и истакнав дека навистина тетка Олга е најчистата жена што ја познавам и дека заслужува сигурно и оваа година да победи, а и дека оваа супа што ја гледам пред мене е веројатно највкусната супа на светот и свечено ја наполнив лажицата, ставајќи огромно парче бело месо во устата потопено во ориз и во солена вода.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Навали глава врз пушката и одеднаш - ја совлада некаква незнајна сладовина, неспозната леснина и рој мисли ѝ ја наполнија главата кои нескладно, една преку друга се превртуваат, претуруваат, се мешаат, клокотат.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Мајката Перса од задниот дел на градината донесе малечко емајлирано ќумбенце и кога си дојде на своето место веднаш десно до вратата и кога се наполни со дрва, ја наполни одајката со топлина која чиниш доаѓаше директно од срцето на мајката Перса.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ја наполнила пеглата со жарје и ја мавта во воздухот, ја разгорува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)