ја (зам.) - најде (гл.)

Одам кај свеска ми. Одам или би одел. Одам да не ја најдам сама или ми рекла дека е сама.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Агна ја нашла малата фотографија во еден од старите албуми и решила, за да ме израдува, од неа да порача да се ископира голем формат.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тргнавме натаму кон камбанаријата. Јас веднаш се искачив дури горе кај ѕвоното, а Јован остана долу, ја побара кутијата цигари во сините работнички пантолони и, откога ја најде, си извади цигара, зачуден од моето љубопитство.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Утрото ја најдов книгата до креветот, сум ја турнал во мигот кога ме навалил сонот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Но таму не можам да ја најдам сета помош токму заради тој постојан разум, наспрема сложеноста и непостојаноста кај нас луѓето.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Овој човек, вака слаб и жилав, триесет и две години стар, нехранет со силна храна, или пак слаб заради работата што ја работи, се нафаќа да се фати за гуша со оваа голема работа на копањето на бунарот, да слезе долу и да ја најде жилата на која јас веќе толку многу мислев и веќе повеќепати го доживеав моментот на појавувањето на водата, иако копањето не беше ни почнато.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Сирота, после толку перипетии во животот, конечно ја најде својата среќа во брачниот живот.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Мајка ми беше напната за тоа дали ќе ја најдеме зградата во која живее снаа ѝ Христина.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Далечен пат изминала ружата додека во „Розовата долина“ ја нашла својата почва.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
- Знам, - рече стариот. - Јас те прашам за сликата, ќе можеш ли да ми ја најдеш? Ако сакаш, ќе ти платам добро.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Ти уште не си ѝ зборнал, а си ја нашол!
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тој ја нашол и ѝ свикал: „Крши ја главата! За вештици нема дрвја!“
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Утрината ја најдов во библиотеката. Ја читаше „Без догма“ од Генрих Сјенкјевич.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ја најдов во градината како береше цвеќиња.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Морав да ја најдам, - одговори Бојан. - Инаку волците ќе ме изедеа.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Потоа пробуричка во шупата, додека на една греда не ја најде старата раница со која стариот одеше на редовни излети со своите врсници, а на друга страна обесени на сопствените вкрстени врвки скоравените војнички цокули со очувани пенчиња ама испаднати клинци, како едниствен трофеен плен од поразената кралска војска.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Раководителот, со вграден рефлектор на челото како рударски инженер, киклопски ја најде соодветната преграда и од картотеката го извлече кофчегот, всушност носилката на Брза помош.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Токму тогаш да намине таму и да ја најде својата невеста како руча со друг маж, кога таа требаше да биде дома во својата кујна, тоа беше доволно тој да се разбесни, а уште повеќе да влезе таму и да ја види како се држи за рака со друг маж.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Уште еднаш бараше сила да гледа директно во лицето на човекот што страдаше, кој беше причина за неговото измачување, и повторно ја најде потребната сила во лицето што личеше на маска, кое на некој необјаснив начин го потсетуваше на челичен катинар, кој цврсто држеше некоја недостижна тајна.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Потоа, баба Севда се изгуби... Ја најдоа дури по една недела. Таму, на ледината, под дивјачката.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Сакав да ја најдам Луција, по секоја цена, да ја извикам настрана и да поразговарам со неа.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тие, кои велеа така, тврдеа дека центарот на светот, онаа точка на средното среде на небото цело и на ѕвездите и соѕвездијата, точката што и славен и пречесен Архимед Гркот ја барал, но не ја нашол, паѓала токму во одајата источна на црквата наша.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Некои дури велеа дека писмото го сочинили со своја рака самиот Соломон, и дека таа книга ја нашол некој од предците на нашите цареви, и ја донесол тука, од почит кон царот Соломон.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
На тоа место каде што ја најдов црквата порано бил орман со стари тополи и врби; требало дрвосечачите да пристигнат, да ги кутнат дрвата од кои ќе избичат штици, греди и друг дрвен материјал за да почне да се гради црквата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А да не зборувам за тоа дека требало и врата да се искова за да можат да ме стават пред црквата рано в недела и тоа по пелени.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Нашата мачка е ловџика. Сега ќе ја најдам. - А црна ли е? скокнав од столот.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Се растревожил, па наместо да го засили гласот, ја променил станицата и потоа не можел повторно да ја најде.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Успеавме да излеземе, но не успеавме да се пробиеме на Руга Анастас Дурсаку, не успеавме да ја најдеме фабриката за цигари која е нашиот единствен ориентир за да ја најдеме зградата во која живеевме пред шеесет години.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Не го најдовме „нашиот“ стадион. Не ја најдовме и големата нива каде по една голема дождовна бура ги собиравме налегнатите и неожнеани класови.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Таа висока, добродушна домакинка и мајка, таа мила жена, која не ме оддели од софрата и ме чуваше како нејзино дете, не успеав да ја најдам, да клекнам пред неа, и бакнувајќи ѝ рака, да ѝ речам: NANE, FALEMINDERIT!...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Не знам зошто ми се чинеше во последно време дека еден ден не ќе ја најдам таму таа слика и сѐ повеќе имав желба да ја преместам во собата каде што спиевме Ели и јас.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Ја најде пурата на Ризо и ја запали; лицето ѝ трепереше на светлината од пламенот и имаше нешто во нејзините очи што можеби беше ужасувачко и задоцнето сознание дека она што го засега овој особен орач беше подлабоко од сезонските промени или сомнителната плодност, особено откако претходно сфати дека нејзината моќ на давање не вклучува ништо над или под следниов список на предмети: ножици, сатови, ножови, ленти, врвци; и затоа кон неа го имаше истото она сочувство како кон хероините на секси-романчињата, или кон исончаните но импотентни ранчери-позитивци од вестерните.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Амајлијата ја нашле во едната ногавица на долгите гаќи што се врзуваат долу, на педа над петиците, потоа побрзале да го запрегнат добитокот, сега во двојни јареми што ги изделкале од лесновски стебла.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ќе појдам, ќе му помогнам да го најде светото грутче во кожа. Гревота е да пека по патов.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Прскав и самиот и чекав мојата распаднатост да ја најдат човекодуши магесници со голи и бели грбови и да ме состават, стани, да ми шепнат, на свои раменици можеш да ги пренесеш запрегите до Лесново и од Лесново до Кукулино.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Небото се иссипаничави, на неговата кожа стежнуваа многу такви парчиња месечина, потоа се движеа свијокливо, се прогонеа меѓу себе и прскаа кога ќе се допреа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во некаква мртовечки зелена светлина што му лежела од другата страна на очите гледал танконог белец со проѕирна кожа како удира со копита крај гол куп месо на својот господар, потоа со нечујни скокови доаѓа до јама на чии запалени гранки догорува облеката на неговиот јавач, ја крева муцката кон небото и пишти со детски глас; под гранките догорува мртовецот и никој не ќе знае кога ќе му ја најде черупката дека жилата на челото била сечена - нејасна вина, ништо повеќе, грч на душата што се јавнувал само ноќе; гори мртвиот Дмитар-Пејко, коњот ја издолжува уште повеќе танката шија, копнее по сребрената 'рж на небото или му се моли на некој коњски бог да му ги исцери раните од селанските секири и колови; на жилава гранка зад карпите под кои пред тоа била дружината се мавтаат на ветар скинати узди.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сипаничавиот Јован-Стојче Столетников ја барал во својот појас секирата и не можел да ја најде.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Калуѓерски долгиот врат на недоопијанетиот Лазар Аргиров се танчел. Усните безгласно му се движеле.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Онисифор Мечкојад во тие мигови чувствувал дека нешто однатре го присилува да се исповеда некому, да бара воздишка на разбирање и збор што ќе го утеши здрвен и со болка во петиците.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Јас сум остарела со стројниклак, дури, кога не ќе бендисува, ќе те испрскаат со лоши зборови така што... да не можеш да ја најдеш вратата од која си влегла за да излезеш. Блазе...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Ги изнајде и трпките преболености на сите болки во своето отпуштено тело; ги изнајде и сите истрпнати морници по својата кожа, а ја најде и таа лабава апсолутна отпуштеност во сите свои делови, во која не постоеше ни најмалечка желба за да се направи ниедно, ни најмалечко движење.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ивона за среќа ја најдоа заглавена меѓу две гранки.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
А едно утро и неа ја најдоа мртва испружена покрај каменот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ми дојдоа ноќе и ми ја пребараа собата. Знаеја за сликата и ја најдоа исцибрени од пакост.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Тоа ме возбуди и по неколку утра откако ја истрошив сета хартија што ја најдов дома, му ја однесов на овој свој нов учител првата песна. - Јас сакам девојка една...
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ми пропаѓаат нозете во тињата, вели, па тињата станува песок, па песокта кал, а јас пропаѓам, вели, и викам: луѓе, ја најдов солта.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Го погодила времето за трески! Ја нашла некоја извидница и ја силувале.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не можеш да ја најдеш земјата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не сакам да ја најдат војниците, вели, и не сакам да се учи некој што не се одбира од свирење.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И главата му ја најдовме пикната во јаремот, спрегнат. Го спрегна смртта.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А солта, пустата, ни се сади, ни се вади. Кај ќе ја најдеш? Некои одеа, бараа, копаа земја.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тогаш некој смок беше ја цицал кравата моја и ја најдов сета со крв на боските. 206
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
еднаш, за една иста коска се фатиле со едно куче и се наттргуваат, си ја отимаат коската, се дават, крв им тече од ноктите и од забите, на Стевана, ко вода му се нишаат забите, не знам кај беше ова и не знам кога беше, јас мислев во цвеќе ќе ја најдеме Македонија, а таа во казан клаена и сите ѓаволи играат околу неа, ќе ја посееш жито, а кукавици ќе ти никнат и после не кладоа да вежбаме војнички работи, фронтот е како кај Бигла, а ние како кај Зајгазица во ливадите вежбаме: напред, назад, клекни, легни, а командирот, некој добар, Благоев го викаа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Син ти излегува со неа затоа што треба да излегува со девојки, се јави повторно мајка му. - Кај ја најде...
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Нашиот шеф, тоа неуморно добиче, кој никогаш нема време и ништо не работи, кој најскапоцените часови од денот ги минува во празно дрдорење – една до немајкаде бесмислена егзистенција – кој не се осмелува самиот себеси да си ја признае висината на долговите, кој само подметнува и блефира и ми личи на акробат кој дуе еден балон додека другиот, во истиот миг, му се распрснува: од сето тоа останува само еден одвратен гумен партал кој само миг пред тоа имал свој сјај, свој живот и своја моќ.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Откако ги пратив своите молби, ги проколнував и писмено и усно, навалував и ги окупирав, бев вџасен кога видов дека тоа го сфатиле сериозно и дури и го направија, и постапив како што немаше постапено ниедна црна овца дотогаш: не отстапив, не ги измамив, туку ја прифатив работата што ми ја најдоа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Си излажал дури и пред да ја дочиташ приказната! Ти воопшто не си ја нашол обетката...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ги бараше дијамантите. Завчера, најпосле, ѝ ја покажав обетката.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Чекорев со притаена желба да го најдам Шумшул - град, онака како што ја нашол еднаш Америка прочуениот морепловец Колумбо. Не заради слава. Просто од љубопитност.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Камилски инсистираше на нови наслови, но Татко остана на своето нагласувајќи: Ако ја најдеш книгата на Вајсман, тоа е како да донесеш цела библиотека за јаничарите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Немало книга што некогаш Хрант, а сега неговиот син Армен и ќерката Алиса не можеле да ја најдат.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И така чекајќи полека ќе ми препукне душата како огномет... и ќе се распрсне дел по дел од мене... и ти не ќе можеш да ја најдеш... ќе те сеќаваат само минатите времиња... и ќе се научиш да се движиш по лизгава улица... по која и јас еднаш чекорев.. можеби тогаш ќе ти бидам најпотребна , но ќе ме нема...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Не ја најде Јана, но го виде него, Ивана, како му се доближува од далеку и, помалку обеспокоен од таа средба, реши да не му се тргне од пат.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Можеби ќе го најде за миг во катедралната црква Света Софија, по речиси три децении од првото доаѓање на бреговите на Езерото, ќе трага по клучот на бравата на слободата, ќе ја најде отворена вратата на катедралната црква Света Софија, во храмот таа ноќ престорен во поетски храм на добрината и толерантноста на поворката избрани поети од светот на Езерото, татковина на животот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Никогаш нашиот егзил нема да биде залуден, пееше Дарвиш, по својот полвековен егзил, за вечното враќање дома на Палестинците.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Едниот, дека не е намќор и накренат и дека е подготвен на милост; другиот никогаш да не заборави од каде произлегол и така да си ја најде мерата.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Напредуваш ли во тамбурата, вели бегу?“ најпосле му ја најде Сандри слабата точка.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Јас имам Библија, живна сега тој. Ја најдов во куќава, вели. Дебела со црвени корици, вели, и со крст отспреди.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Сакам, некако, ако може, да ја најдам и да ѝ речам еден збор, да ѝ речам да ми прости на мојот простотилак, да ѝ кажам дека не сум таков.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ја најдов фрлена и ја оставив фрлена.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Стравот ѝ го снема. Седна на моторот, зад него. Заедно ќе ја најдат побрзо.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Додека пристапот на Чебренскиот Мост го штитеше тесниот пат и непристапните карпи, оној на Светецот беше незаштитен од природата, та требаше на вештачки начин да се бара и создава заштита, макар и по цената на човечки животи. И ја најдоа бунтовниците.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Помина во очаеност и хистерична нервоза, дури еден ден не ја најдоа под пенџерето здробена.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
„Нема шо, било такцир: си го загуби изгледано детенце, ќе кукам како утка сам", — си рече поп Петко и се врати во Врпоко, каде што закопа еден мртовец и си ја најде мааната пред Србендовци кога го начекаа горе Становица да се враќа за Витолишча.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Судна мака сиромаси видоа додека влегоа кај неа и ја кандисаа, Кога тргааа да одат во земникот кај неа, ја најдоа вратата затворена, како преѓеска портата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
На влегување, сега без тропање, ја најде Неда сред куќи каде му мете на прасето и посегна да ја фати за образ, ама таа му ја турна раката настрана и му ја покажа големата врата откаде можеше секој минут да влезе мајка ѝ, и му рече само: — „Пст, мац! Не ваќај кај шо не си клала ота може да е жешко да се попариш!“ — И навистина старата влезе со заграб борина и едно столче.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Вратата се отвора, деверите влегуваат среќни и задоволни оти ја најдоа најпосле невестата. Но и со неа беља.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Во последно време никој не може сосема да е на јасно Која посока ја фатиле Македонците и во која ѕвезда зјапаат Секој има право да си зјапа кајшто сака И безбели ќе биде најдобро да се остават Македонците Ем да се изназјапаат ем да си ја надат посоката Ем да им пукаат гласните жици од патриотски песни
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Навлегувајќи во душите, видов дека има души затворени како цвет: благ збор им е потребен како ветре за да ги отвори; има души што 'рѓаат како железо: оган им е потребен за да се свитат и засветат; има души што како зафрлен чун на вода се брецаат: малку помош им треба за да си ја најдат насоката; има души што чмајат како семе во сува земја: влага и топлина им треба да про'ртат...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Не знам од која причина но тој ги повтори уште еднаш познатите наоди: дека вратарот изјавил оти преку ноќта портата не ја отварале а и утринава ја нашле заклучана; притоа и објаснувањата што ги добил од дежурниот лекар Јованов се движеле во слична насока.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Кога се одбила нечујно од небото на јастребот верна и на безмерноста та си можел да ја чувствуваш одсекаде а да не ја најдеш. На тој неземен миг сети се.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Цивилизирани луѓе сме. Да седнеме да поразговараме, ако сум направил грешка да ја најдеме.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Во кујната силно вриеше некоја вода. Ја остави да врие пет секунди, а потоа со едната рака се фати за наслонот на столицата, стана, ја најде вратата и излезе.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Таму ја најде. Беше отидена да ја расипе петолирката.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Куќата на Чорбаџи-Дика брзо ја најде: секој ја знаеше и беше највидна.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Гледаш, таа граната нѐ прелета сите нас во дворот а неа, скриена, дури во мудбакот ја најде. Речи дека и смртта нѐ прави подобар!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
По долго барање ја најдоа закалуѓерена во еден манастир.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- „А каде е душата?“ Ако е во очите тогаш во твоите очи јас ја најдов.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Дишиме бавно, длабоко, повторувајќи ја молитвата, се обидуваме да дојдеме до состојба на мир, спокојство, светлина која би не исполнила со неискажана радост, милост, блаженство и благодарност.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Кога стигна дома, не ја најде својата љубена.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Се исплаши дека можеби си отишла засекогаш, па беше пресреќен кога се врати.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Требаше само да ја најдам автобуската станица за да си заминам оттука засекогаш.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Не успеа да види што се случува. По тешкото бомбардирање, ја најдоа онесвестена...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И, гледајќи ги нив со чашите в рака и тие, со дрвените цокули, решив и му ја спраштив во слободата, та неа, кутрата, си мислев ќе ја најдам во планињето што немаат крај, во висините до под небо, во далнините и во шумите зелени и ширни, во видикот до кај што ти око гледа....
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Каде да ја најдат? Па таа цело време се крие по планињето и само ноќе поминува низ селата колку за да се најаде и да се стопли и наспие и тоа секогаш го прави скришум од народот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Со казми копаа под темелите, растурија келари, ја најдоа и ја отворија јамата.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Пригушнат до гробот, тој молчи и чиниш во молчењето сака да ја најде душата на Ѓорѓевица за да ѝ каже колку му е тешко без неа, колку е несреќен во осамата и колку голема е неговата болка.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тома ми рече дека некој предходно ја отепал змијата на самиот пат и тука децата ја нашле.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
- Кај ја најде? - праша. - Оваа е моја, - рече Илија од Русе.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Па вие сте како онаа печена гуска од приказната што јас ја најдов фрлена на мостот од богатиот за да ја најдам.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
И тогаш, кога Пандо ја отворил продавницата, тој тогаш внатре ја нашол таа Митана обесена на една греда крај ѕидот и под неа ставена една гума од некој камион за да си речат луѓето дека таа самата се обесила.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Така напиен, јас во себе баш посакав Јана да ја најдеме дома.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Таму ја најдов мајката Роса. Ги има пет, а јас шестата нејзина ќерка!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Сонот ги затвори сите отвори во неа и утринта кога се разбуди не ја најде во себе.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Таму ја најдоа и сватовите кога се појавија при крајот на денот.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Дојдоа до брегот, а до таму се протегаше десниот ѕид, ја најдоа патеката со пресно втиснати стапалки во снегот и внимавајќи да не се слизнат во развревената вода, стигнаа до вратниче од бели и нови штици. Тропнаа на неа.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Мајка Роса одбрала животот да го посвети на момите водена само од една мисла, да ги одбрани од сите зла додека секоја од нив не си ја најде среќата!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Откако ја закопавме на долненскиот рид, во Прилеп ја најдовме мајката Евдокија.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
И кога ја најдов, не знам што стана со мене.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Седам и се мислам кај да ја најдам Оливера.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас го вртам јазикот, осолен од крвта, и не знам да си ја најдам вратата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Читам така, ко во треска, мислам дека и својата несреќа ќе ја најдам таму.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Туку си му ја нашол некому главата меѓу нозете.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ја најдовме обесена во еден од полските нужници.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе се разбудиш и главата ќе си ја најдеш во некое вирче вода.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тешко на судијата што ги суди, вели, ќе му ја најдат адресата и целото семејство ќе му го убијат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ако се фатиш да се обришеш, кожата в раце ќе си ја најдеш, на голи вилици ќе останеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И по ѕид, по ѕид, изодив два ходника, ја најдов собата од родилките.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Влези, качи се и ја најдов улицата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сепак, јас таму одев на работа која тој ми ја најде.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Смртта ги одбегнувала, но тие сами ја барале. И сами, доброволно, ја нашле.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Па затоа не се изненадив кога следниот ден ја најдов Билјана на истото место, крај прозорецот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Еднаш, кога се вратив од работа, ја најдов крај прозорецот, со скиселено лице.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Дома не беа ни татко ми, ни мајка ми, па морав сама да пробуричкам низ нивните фиоки за да ја најдам адресата на Игбал.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
На едно плико со марки со ликот на Ганди, на опачината пишуваше: Mr Zahoor Husain, Shop no 19, Luiza By The Sea, Cavelossim, Salcete Goa, Pin code 403731-India.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)