ја (зам.) - опфати (гл.)

Иако не ѝ е првпат ноќе да стои на стража, овој пат, дали поради немирот што ја опфати кога комесарот сите ги истера од топлата земјанка или поради тишината што настана со наглото престанување на вејавицата, таа почувствува некакво нејасно студенило и трпнеж.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ја мразеше затоа што беше млада и згодна и несексуална, затоа што тој сакаше да појде со неа в постела а никогаш нема да го стори тоа, затоа што околу нејзината слатка тенка половина, која како да те повикува да ја опфатиш со рака, се наоѓаше само оној одвратен црвен појас, тој агресивен симбол на невиност.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Бојана сакаше полека да се опушти, но слабоста ја опфати и таа падна врз златото, шепнувајќи ја најтешката клетва: - Проклето, проклето! кавалот
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Пламенот на ревноста ми ја опфати душата и јас заживеав адски дни...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
И ќе зажалиш таму за оваа наша планинска миризба, - рече Кирил, па ја опфати со еден поглед долината и ги рашири ноздрите, напнувајќи ги градите.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Но до каде се ѝ лутале мислите во тие моменти, можев само да си замислувам; притоа не престанував да верувам дека секогаш бев близу до вистината.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Левата рака на војникот со која ѝ ја опфатил половината, ја носела кон благите падини од каде почнувала планината.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не се устремуват кон влезот, полека запираат среде двор, или не запираат, туку само побавно чекорат, ја опфаќаат црквата со очите, устите не ги вражат, само дланките што ја држат за рачињата како да се претвораат во усти и тие ѝ пренесуваат некакви сигнали, нешто како зборови што прв ги слуша и не ги разбира.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Со предните две копита ѝ ја опфати сета глава, а со задните го повлече кон себе розовиот задник на нашата Сталинка.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)