Со скутините и со шамијата од глава ја повивме. На две - на три.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Така, како сега, полека и нежно ја миеше кога на жнеење, во густежот, далеку од очите на жетварите - аргати, ја пови.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)