ја (зам.) - пожали (гл.)

Андон се саштиса. Толку му беше мило и радосно во душата што не би ја пожалил во тој миг и куќата да ја запали, само да ги види однекаде градот со кого седи сега овде.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ја гледаше, сета крвава, исплашена и мирна и ја пожали заради тој мир.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
На тоа згора, јас ја пожалав и ја куртулисав да не изгори.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)