ја (зам.) - помине (гл.)

- Хм, жена, што би можела пак таа да каже за средновековните замоци, освен дека овој се сплеткал со оној, кој во чија соба ја поминал ноќта и зошто не му било удобно во сопствената соба, туку којзнае каде ...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Но не е оваа ноќ како првата што ја помина со Спасија и за која му е сега дури срамотно да мисли.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
И Толе го запна бројот на мариовската курдија и до вечерта се рашета горедолу низ долината за да го дочека вечер кир Андони, да му определи обор каде ќе ја помине зимата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На 18 април 1941 на бугарскиот Генералштаб му било одобрено бугарската војска да влезе во Македонија, но да ја окупира само територијата источно од р. Вардар и да не ја поминат линијата: Пирот-Врање-Скопје-течението на р. Вардар до грчката граница.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
За неколку дена Бугарија ја завршила окупацијата, а окупирала и дел од Егејска Македонија (територијата меѓу реките Струма и Места) и добила излез на Егејското Море.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Смирен и цврст, свесен дека води тешка битка со некакви сили во себеси, дека победува, Бојан се засолни зад една карпа, за да не им пречи на орлите, се свитка врз сувата трева, потпирајќи го грбот до топлиот камен и се подготви да ја помине ноќта на Орелска Чука, со орлите...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Еј, па ние сме ја поминале Битола! А да не видиме ни еден конзул. Јазак!
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Понекогаш со носталгија се сеќавам на една дамнешна тоталитарна година што ја поминав во Москва.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Бев убеден дека ќе ја сретнам Луција; свртев од „Вила Зора“ кон мостот, ја поминав рампата на железничката пруга и се најдов на корзото, кај „Епинал“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сетив како ме тегне за рамото и сфатив дека се разденува.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но и додека ме разбудуваше знаев дека поголемиот дел од ноќта ја поминала будна.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ја поминавме безизлезната улица и се упативме кон широчината. Кај багремите стоеше Пенчо.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Добро се сместија таму, државата против која се бореа не ги обвини, за една рецка подолу им ги призна чиновите макар што војнички беа неуки и објавија книги за тоа како ја поминале граѓанската.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И си рековме добро е што маглата е густа, така полесно и незабележани ќе ја поминеме границата.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Колоната камиони ја помина стражата во Мјенѕивоџе.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Го возиш цела ноќ, по пат го тешиш, го молиш да издржи, да не стенка, му велиш и му ветуваш дека уште само оваа кривина да ја поминеме и зад таа или другата ќе се отвори поширок, порамен пат по кој побрзо ќе стигнеме до болницата; го носиш за да оздрави, а тој, ти се скаменува, оладува, те гледа со стаклени очи.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Алајко Ошев и Митре Ирчев, луше од власта и на власта, едно јулско утро измазнети, стокмени, со црвени вратоврски, утлеисани, со б`снати чевли, со чанти во рацете го чекаа џипот за да ги однесе во планинското село Ошево, како членови на Мировниот совет, како авторитетни помирители, но не и на војување (војната ја поминале „во позадина“).
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Но штом ќе ја поминеме границата на Македонија, или на југ или на североисток или на север, т.е. во Грција, Бугарија, Србија, наеднаш ќе почувствуваме оти на нас дува веќе друг ветер; ќе почувствуваме дека ние таму сме само неканети гости.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Како пред нив да стоеше безвременска црта која двајцата не смееја да ја поминат.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ноќта Рада ја помина во лулање меѓу бесознанието и сознанието.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ќе ја помине онаа тесна улица што ја сече главната.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Прашува како сме ја поминале зимата, дали се отели кравата, прашува за нивите, за сѐ прашува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Оние двајцата арапи, ноќта беше ја поминале кај Доксима Тренчески.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А може нешто сме подале преку покојната, вели, или нешто ја поминало: куче или маче, глушец или кокошка, а може и некој човек да ја пречекорил, му вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Копнежливите очи ѝ згаснале како отсјајот на ѕвездите во пресушен бунар, а низ процепот се наѕирале само уште двете стаклести зеници.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Утредента веќе не пеела, туку со слаб глас само прашала како детето ја поминало ноќта.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Дури успеав да средам да ја поминеме последната ноќ заедно.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
- Ајде, скокање, миење и на татка да му помогнеме со јајцето вапсано и светена водица да ја поминеме домата и имотот - со здравје и радост родна да ни е годината! - небаре песна пее си ја разбудила челатта.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Ги затворија врзаните во Катил-хане, а сејмените ја поминаа таа ноќ во празните кулуши.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Бидејќи пак обајцата овие попови придружници земаа учество во неговите работи, секој ден дедот поп им делеше и ним по нешто: по една две поскури, по едно шише винце — и тие да ја поминат света неделичка мајчичка повесело.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— И го удри магарето по десното уше за да ја помине Бојана.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И последните бугарски војски се источкаа преку Витолишча и собраа со себе сѐ што најдоа; ограбија што можеа да носат; собраа стока што можеше да се тера и ја поминаа Црна за да дадат отпор некаде по дренската планина и Бабуна.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Со тие зборови и друзи Силјан целата ноќ си ја поминал и одвај во зората беше мигнал малку, та кога се разбудил сонцето беше огреало.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Ноќта ја помина на некој висок рид. Ја бркаше месечината, што од непознати причини се беше спуштила речиси на дофат, но при секој негов обид да ѝ се приближи таа отстапуваше токму онолку колку што тој мислеше дека ѝ се приближил.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Признав дека еден дел од неговата последна ноќ ја поминав со него.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Раскажуваше дека неколкупати ја поминал таа далечина на својата кобила.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Вечераа луѓето, а потоа цела ноќ ја поминале во нужниците, во ендеците покрај џадето и зад бараките.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ја поминав чекалницата, по чиј под, како и обично, беа посеани лушпи од семки и сончоглед.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Можеби 1/3 побавно од 7-ката, но за 2/3 побрзо од 11-ката.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
А Русија не е земја за една недела или за еден месец да ја поминеш!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Нели, секој Русин, насекаде и секогаш повторува: „О колку е голема нашата мајчичка Русија! Никој ја нема пројавано открај накрај!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Често покојниот татко му велеше: „Војната е, синко, многу нешто во животот: дури неа не ја поминеш, дури таа не ти помине преку главата, не си ништо; тесто си, зелено јаболко, кревко ластарче. А неа кога ќе ја поминеш, стануваш прекален...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Застанаа. Со стап ја измерија длабочината и одлучија да ја поминат матната.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Не може да му прости што не нѐ прибрал кога сме ја поминале границата.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Пелагија ноќта ја помина со отворени очи загледана длабоко во себе и длабоко наназад - во годините!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
И вечерата ја поминавме така: се навечеравме со зборови, со смеење.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Пченицата се мие во ладна вода: низ две, низ три раце, што се вели, низ три води ќе ја поминеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)