ја (зам.) - расипува (гл.)

Четворица сме: јас и тие: јас од тукутака ќе се расплачам, ќе се размрсулавам, тие по мене, ќе молчам јас, ќе молчат тие, јас тргни кон некаде – тие по мене, ја расипуваат играта.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Многу ми се моча, ама не смеам да ја расипувам песната. Дал да пеам, дал да ја стегам бешиката?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Велам нешто свртен со грб кон очите, го отплетувам коланот со реденици, задоволен сум: ја враќам во шошката да стои тука и да се заканува кон црното и сеништата што надлетуваат над куќата небаре утки и други пилиња со зол глас се.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но хармонијата ја расипуваше секогаш четвртиот непознат партнер во играта.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во неа полесно се одгатнува дали ѕвоната од Кремљ ги опоменуваат спанковците или ужасни соништа ми ја расипуваат ноќта.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)