Тоа си думам, вели, ко ќе почне за празнициве да талка по селава, да му залегнам во некој ендек и да му ја скинам сенката. Друго не ми останува.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Но жицата Кузман од животот негов ја скина: судбата таква му била!. ..
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Веднаш под телекранот и во таква позиција што секој што посматраше од другата страна на инструментот можеше да прочита што пишува, тој начкрта една адреса, ја скина страницата од нотесот и му ја подаде на Винстон.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ја гледа Златко светлата ѕвезда секоја вечер и сака некако да ја скине од небото. Му се чини дека од ридот тоа не е тешко.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
А пупката, која ја гледаше пред себе не сакаше да ја скине.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Чекаше самата да го одреди мигот кога расцветана ќе дозволи да ја скине.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Промуќурната Рада однапред го знаеше секој потег на Ружа, пред да ја скине китката таа прво ја чистеше од трњата.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
„Ни ја скинаа водата“, рече кога излегов полуоблечен на чардакот.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Машината веднаш ја стави кутијата цигари на послужавникот, заедно со кибритот, тој ја скина црвената лента од целофанот на горниот дел, го отвори едниот ќош од опаковката и извади една цигара.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Ситен и грд, а ете ми ја зеде Златанка, како јаболко ја скина од дрво.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Како не излезе некој волк, ќе си велам, да ја лапне, да ја скине, и, сосе неа, да избега.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Профим го стега коњот за оглавот да не мрда; Царјанка ги шири рацете и им забранува на сестричките да истрчуваат пред коњот; по скалите трча Профимица со капчето в раце за да му го стави на Скрче; но сликарот чкрапнал, та сè е фатено во една подготовка за сликање; петта фотографија: пак Профим, жена му Профимица и синот Скрче, но сега малку потпорастен; во рацете држи свеќа; зад нив е црквата, околу нив гробиштата, расцутен јоргован, неколку деца што се бркаат со запалени свеќи в раце за да си ги потпалат косите; некое дете во мигот на чкрапањето е фатено одзади каде што им се исмејува со издолжен јазик; шеста фотографија: фотографијата е направена во сликарско ателје во градот: на стол седи Профимица, в скут го држи Скрче во морнарски алишта, до неа седи Профим, потпрен со раката на нејзиното рамо и облечен во градски алишта што му ги позајмил сликарот за сликање; зад нив кулиса што претставува богата градска одаја, украсена со слики, голем ѕиден саат, на ѕидот распнат персиски кавијор со лав чијашто глава со разината уста се наѕира меѓу Профим и Профимица; на Скрче главата му е помрдната при сликањето и изгледа како да е двојна или како да се гледа низ матни очила; седма фотографија: сите деца заедно: Царјанка, Андромеда, Девица, Венера и Скрче; девојчињата држат во рацете китки цвеќиња, а Скрче мало кученце што не седи мирно; сликарот доближен до нив повеќе отколку што треба, не ги фатил сите убаво: Царјанка, која е на едниот крај од сликата, ја фатил половина, како пресечена од главата од петиците; уште тогаш Царјанка сакаше да ја скине сликата, но татко ѝ Профим не ја оставаше.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
А таа – главата и ја скинала на Ланската.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Ситен и грд, а ете ми ја зеде Златанка, како јаболко ја скина од дрво.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ако ти мене ми украдеш дури и еден ваш денар што го велите, мој рајт е да ти ја скинам главата, да те асасинам на самиот спот каде што сум те кечал.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Кога ѝ ја скина долгата рачка, црешата стана тркалезна црвена џамлија, поубава од сите што ги беше видел дотогаш.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Ни рече: Немојте и двајцата да седите, само едниот.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
И само што станав и се иставив, Камбо го ранија во главата, но беше спасен зашто носеше кацига, куршумот само се лизнал и му ја скинал веѓата.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Ќе ми се врати и мене ќе ми ја скине главата.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Како змија ја обви жицата помеѓу прстите и ја скина.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
А и за Јона се велат луѓето. Оди гологлав, велат, за да не ја скине капата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Мислам дека топ ме удри, блада некое војниче, мислам дека топ ми ја скина раката.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Повторно најстојуваше да се види со Злата, но и последната нишка надеж му ја скина мајка ѝ нејзина која кога го виде, му рече: - Дете, тргни се веќе еднаш од ќерка ми...
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)