Го извадив од џебот ножето што ми беше врзано за појас, пресеков од една грмушка подебела гранка и ја скратив од двете страни така што в раце ми остана едно чукало.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
’Ршум ми прави. Ми ја разорува околијата. Гледам ја скратило косата и влегло во панталони.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Се обидував да си ја дофатам опашката и да ја гризам, но не можев да ја дофатам зашто, за жал, немав опашка, ми ја скратиле славната еволуција и оние, таканаречени, културни придобивки.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Пред два месеца, Лила требаше да му се придружи тука и да му ја скрати многумесечната осаменост, но таа веќе по третпат му најавува дека сѐ уште не ги решила прашањата со одржувањето на нивниот комфорен апартман, па уште извесно време ќе остане во Софија.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)