ја (зам.) - трга (гл.)

Му ја зема дланката на Богдан за да му види уште колку ќе живее, но тој ѝ ја трга раката.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Тоа по детали го имав разработено како случка која би се случила, си реков чудејќи се зошто никако не ја тргам раката од гениталиите иако во дланката ги чуствувам како некоја сува крпа.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ја трга кошулата. Истетовиран е.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Денес не знаеш што останало и на нас наше, вели и му ја трга од уста дојката на детето, го легнува да спие.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
За Силјана и напре немало работа и сега немало, при сѐ што сега му се смилила работата и куќата; арно ама требало да си ја трга џезата што го колнале татко му и мајка му.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Стрчнува сејменот од вратата, ја фаќа везачката и ја трга кон Томор. Таа писка.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
САВЕТКА: (ја трга на сила за да стане). Свести се, мори, ќе те турчи!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
САВЕТКА: (влегува избезумена). Антице!... Ќерко... станувај! (ја фаќа за рака и ја трга).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Во црквата има фрески: Рождество на Богородица, Влегувањето на Исус Христос во Ерусалим, Успетие на Богородица, но од времето и незаштитеност фреските се многу оштетени“- заврши Теми, видно возбудена, со движење како да си ја трга бујната коса, а што ѝ беше прибрана на тилот и прицврстена со широк стегач.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Немој на чело да ти напишем фирму, вели, и ја трга ракијата. Речиси ја блиснува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Лазор замавнува со раката и ја трга кожата надолу како да слекува мокра кошула. 174
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Уља гледа во Ѕвездана и во Капинка и назадгазум ја трга Горица. Бегаат од гумното наше.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А еве веќе една недела не сум го исправила бутинот за да изматам маштеница. Ја стискам кравата за вимето, ја тргам, а кравата само тупа со нозете, раскопува шума и мавта со опашката.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Оти дури го кршев нешто како да ми ја тргаше раката, како да ми ја враќаше назад. Го кршам, а мислам дека прстите си ги кршам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кога тој ќе ја спуштеше раката кон ципите, та му ја тргаше велејќи: - Не!
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)