Ти отчукај ја убаво на машина оваа жалба поради повреда на авторското право... Дополни ја како што умееш...
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
- Види ја како се измени. Мајка, миличок. Сега можат слободно да ја клукаат, да се лутат, ништо! Ќе трпи.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Во ред, собери се сега и немој да изгледаш како некој спид фрик.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Томо кој ја разбираше скриената желба на Рада, нејзината среќа ја сподели со тоа што ја крена до висината на своите усни вртејќи ја како рингишпил околу себе.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Ја прашувам за цигара и пушам полека внимателно слушајќи ја како зборува, но со одредена резерва.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Разбудете ја како знаете! – им пискаше мајката на гинеколозите.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Истоветна лузна каква што носеше Тој на челото - ѝ изгреба и на секирата уверен дека лузните нанесени од честа не се грди, па продолжуваше сам низ планината листајќи ја како недочитана книга чиј јазик го разбираше само - Тој.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)