Веќе споменавме што се случува: 1. Ориентацијата на сопственото јас е примитивно орална; обземено со недоумица како да ја одржи својата животност, додека при тоа е престрашено да се впушти во што и да е. Тоа е очајно и прежеднето.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Сопственото јас е безбедно, ако е непознато.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
2. Сопственото јас е исполнето со омраза кон сѐ што е таму.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Сопственото јас е сето обземено со копнеж за храна, но храната треба да биде уништена или таа ќе го уништи.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Планината, каде што е мојата душа, сенката моја е исток. Онаа на којашто сум јас е запад.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Кај некои луѓе Јас е кревка супстанција нагризната од киселината на постоењето. .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Џон Клер се обидува да заспие, и си мрмори по некој стих од својата песна „Јас сум“.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Кај некои луѓе Јас е кревка супстанција нагризната од киселината на постоењето, и таму каде што нагризувањето е најсилно, се отвора една поинаква стварност. .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
„… дури и во состојбите кои се оддалечени од стварноста на надворешниот свет како што се халуцинантните конфузни состојби, се сознава од пациентите, кога тие ќе се опорават, дека во тоа време во некое катче од нивниот дух, како што тие тоа го изразуваат, била скриена нормална личност која, како некој рамнодушен набљудувач, набљудувала како тече болеста.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
„Ах, не“, викна тој. „Тоа што работам јас е моја волја“!
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)