И кога сосем падна мракот, јас престанав да си ги бришам солзите.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Еден ден ми рече: - Софи, јас престанав да ги посетувам часевите по француски јазик во Католичкиот Институт .
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Но само што сфатив дека го гледам светот, јас престанав да го гледам.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
И ненадејно, јас престанав да ги гледам нив, а потоа и другите делови.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Па јас престанав да ги гледам мачките.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Тоа ветрот Поткрева звучно семе Низ времето Посеано. пепелта Единствен и спокоен Се приближувам Кон средето на огнот До конечниот облик: Пе пел та. јас престанав Јас престанав Пресушив Но едно знам: Штом јас замолчам Тој Ќе продолжи. преселба Гледав Може сонев Чуден глед: Крилест ат Маглив пат И јас Во лет Од Овој Во Оној Свет. зрак Блажен е Зракот Што ми ги затвора Очите. ако умрам Ако умрам Ќе зажалам за Зборот Полн страст и страв Оној Прокоба што го нарекле А јас не го Запишав. наместо епитаф Ништо - Тоа е сè што му остана Во тишина легна Не осамна.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)