Не ли мислиш дека од последниот пат кога ти лично направи тешко објаснива „фрка” околу едно скромно Темплум- книгиче во кое беа собрани твои графички трудови, фрка - барем колку што јас сфатив од таа тогашна небулозна ситуација - поврзана со твоето чувство за моќ, правда, односи спонзори- уметник итн.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Тој ми кажа до солзи смешна приказна, тој, Глупавиот Август од еден пропаднат циркус, и јас сфатив дека сите кловнови на светот се тажни.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
И јас сфатив дека Луција е главната во тој мал судски процес.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)