Кога ќе се сетам на времето од пред две – три години и на мојата најголема и најтажна опсесија – дека годините ми минуваат, сите некаде одат во странство, а јас преку граница не сум мрднала, и дека којзнае кога и дали воопшто некогаш ќе ми се случи, ми доаѓа самата себе да си се изнасмеам.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Имале право моите, светот нема да ми побегне, допрва е пред мене животот и патувањата.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Нека умре тој. И јас преку жица. Уште ме стега овде.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
- Од сојот на кучките - ме префтаса помеѓу гробовите гласот на Катерина. - Што наоѓаат кај неа мажите?
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
На сличен начин од камен до камен доскокнував и јас преку истенчените летни води на далечната Брегалница за да втасам до другиот брег, но секогаш ќе стрефев барем еден нестабилен камен што ќе ме спростреше во водата.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Кога се правевме дека таа се загледала низ прозорецот надвор, а јас преку главите на патиниците на задниот крај на автобусот додека јас ѝ го подместував и таа му се подместуваше со помошта на движењата што ни ги овозможуваше клацкањето и нерамномерното одење и подзастанување на автобусот.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)