Во твоите очи се наоѓа сиот свет, таму сум јас кога светот ми се руши....
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
Јас кога размислив подлабоко, дека вујко ти е причина за смртта на татка ми, длабоко се потресов и се покајав што така непремислено ти предложив.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
„'Рѓо 'рѓосана, Досто! Си видела сомун, па сакаш погача. Не ти е доста чупе, па требело и дете. Море, дертот ќе го вате ошче еднаш јас кога ќе стенкам долни крај, душата да ми излева!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
ТРЕТАТА ЖЕНА: А јас кога ќе се сетам, веднаш по разводот на мама и тате, ми беше интересно да заминам кај новата жена на тато, таа беше монденка, тенка и заводлива и сѐ ми ветуваше.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
А јас кога ги гледав низ жичаната ограда, ми се чинеше како да гледав кавалеристи.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Кога учителот ќе го најдеше со тие книги, му ги земаше од рацете и му велеше: „Фрли ги тие книги, и јас кога бев како тебе ги читав нив и си го мамев умот, им верував сѐ...
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
И јас кога еднаш одамна , во мојот поранешен живот, се качив на Водно и погледнав долу кон градот, не можев да здогледам ниту една од моите грижи.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
И сега знам случајноста не е случајност... нашата е со причина... да бидам Јас кога не си ти.. и да бидеш Ти кога мене ме нема таму..
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)