ѝ (зам.) - бил (гл.)

Ако изрече раскинување на договорот судот, на барање од другата страна, ќе ја обврзе страната што го барала да ѝ надомести на другата страна справедлив дел од штетата што ја трпи поради тоа (чл. 122, ЗОО – rebus sic stantibus).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Страната што е овластена да бара поради променетите околности раскинување на договорот е должна за својата намера да бара раскинување на договорот, да ја извести другата страна штом дознала дека настапиле такви околности, а ако тоа не го сторила одговара за штетата што другата страна ја претрпела поради тоа што барањето благовремено не ѝ било соопштено на време (чл. 123, ЗОО).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Зошто тие, грдите луѓе, сите тие нејзе ѝ биле љубовници и затоа јас не знам колкумина се.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Тоа е толку многу видливо како жена ми гледа што се случува така што лесно би можело да дојде до скандал, сестрите да се фатат за коси, но жена ми го гледа и тоа дека сестра ѝ со завист гледа во гениталиите што нејзе ѝ биле на располагање во животот.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Татко ѝ бил Јудеец”.  „Татко ѝ господине беше мојата најголема љубов.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Љубеше нежно и топло, како човек.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Вели, така ѝ било повкусно - цигарата и кафето.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Западниот дел од Македонија под Грција, со Костурскиот дел и Кожанскиот (Гребена и Сјатиста) и дел од Леринскиот округ ѝ биле доделени на Италија.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Фашистичка Германија го окупирала централниот дел од делот на Македонија под Грција со Солунско, Кукушко, Гуменџиско, Воденско, Берско, Катеринско и дел од Леринско и Кожанско.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Во однос на ова британската позадинска воена мисија на Фицрој Маклин на 2 октомври ќе ја извести мисијата Spike дека поради неможноста да се соработува со партизаните “и фактот дека членовите на мисијата практично се затвореници ја евакуирам целата мисија Brasenose и Мекдоналд во најскоро време“.289 На мисијата Brasenose ѝ било наредено на 30 октомври да замине при ГШ на НОВ и ПО на Македонија.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Источна Македонија, заедно со западна Тракија и припадниците на Бугарија; еден коридор на границата меѓу Турција и Грција од Германците бил прогласен за “неутрална зона“; западниот дел од Македонија под Грција, со костурскиот дел од кожанскиот (Гребена и Сјатиста) и дел од Леринскиот округ ѝ биле доелени на Италија.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Во овој период на СОЕ ѝ бил ставен на располагање и аеродромот во Бари што било и многу поблиску до Југославија и Грција, отколу аеродромите во Африка (дотогаш полетувале д Протвилеа во Тунис).
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Последната книга што ја има прочитано е онаа што ѝ била задолжителна во школо или на факултет, но затоа „културно” се издигнува преку сапуници и кичерајска музика.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Се обидувала, кутрата, кога веќе не успеал со едниот, тогаш баремдругиот син да замине во Цариград, преку нејзиниот роднина Фетхи-беј Окијар кој ѝ бил единствената врска со нејзиното семејство, кога тие заминале во Турција а таа кон Езерото...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Ја запаметив и реченицата дека смртта знае да се расфрла со пораки што треба да ни го стегнат срцето.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А покрај грдите зборови што ги расфрлала околу себе, на смртта слабост ѝ било да го отне и поројот на болките објавувајќи го со тој гест своето владеење.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Постоеле правила што умните по никоја цена не ги погазувале, а таа себеси се сметала дури сто на сто умна.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Имал пет крави, не знам колку овци, и не знам уште колку ниви, па иако бил вдовец таа пресметала дека само зад таквото богатство можела да смести лулка во која ќе одмарала нејзината сигурност, а нејзе во животот само сигурноста ѝ била важна, ништо друго.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
(8) Насловено како “Pausage fautif (1946, “Своеглавиот пејсаж”), ова дело е направено како специјален додаток на луксузната едиција на неговото “Boite-en-Valise” - портабл музеј што Дишан го проектирал во 30-тите години и почнал да го продава во раните 40-ти, како некој вид минијатурна збирка од своите најважни дела.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Како што покажува посветата на кутијата, овој конкретен примерок на вализе-то ѝ бил посветен на Марија Мартинс и ѝ бил даден на 6 април 1946.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
- Тој ѝ бил свршеник! Лаже таа. Ги носи дома таквите.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Песната, всушност, е една од најраните композиции на Соник јут. Првобитниот наслов ѝ бил „Пушење“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Туркајќи ги до крајност елементите на прежестокото чувствување, на емоционалната претераност и на страсниот набој што веќе ги има во Милдред Пирс, Најмила мамичке нѐ учи да го гледаме реалистичното и (релативно) трезвено претставување во претходниот филм за судирот меѓу мајката и ќерката како веќе накиснато во буновна претераност, која веќе се граничи со хистеричност, како веќе наклонето кон една редуктивна, надмено патронизирачка визија – истовремено и гламурозна и абјектна – за жените и за женственоста: да скратам, веќе дисквалификувано од кандидатурата за сериозно разгледување, од кандидатурата за почесниот статус на трагедија.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во 1990 година, Соник јут, класичната панк/гранџ/инди рок-група, творците на Конфузијата е секс (нивниот прв албум, излезен во 1983 година), на својот многужанровски компакт-диск Гу (Goo), кој им беше прво издание за Гефен рекордс, ставија песна, односно крик – во секој случај, нумера – со наслов Милдред Пирс.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Всушност, нагласувајќи ги театралностите на Милдред Пирс до гротескност, Најмила мамичке ја истакнува имплицитната несериозност на претходниот филм и покрај неговата релативна ревност, вкус и вистинообразност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Иако едно нивно целосно третирање би го надминало опфатот на оваа студија и иако би требало тоа да се причува за некоја идна, подробна анализа, сепак, прашањава може барем да се подрасветлат ако се испита еден пробен случај што ја вади на површина особеноста на односот на машката геј-култура кон женственоста и што помага попрецизно да се дефинира особената политичка намисла на неговата иронија.399
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Првобитната едноминутна демолента на таа нумера може да се слушне на луксузното реиздание на Гу од 2005 година.400 Природата на врската меѓу оралниот секс и кинематографското алтерего на Џоан Крафорд можеби не е видлива веднаш.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А штом и Милдред Пирс ќе почне да се гледа како претеран филм – како „изнасилен“ – односно, штом ќе престане да се сфаќа направо и штом ќе почне да се гледа со извесна доза на оддалеченост, надменост и иронија (како што не го гледала неговата првобитна женска публика од работничката класа), филмот се лишува од правото на трагична достоинственост, исто како Најмила мамичке, и беспомошно тоне во унижениот статус на мелодрама, на оној презрен и абјектен поджанр. ‌Геј-мажите, и покрај сета своја културна различност од стрејт-мажите, се сепак мажи, па нивниот однос кон мелодраматичната сцена на мајчинскиот судир затоа мора да се разликува барем во еден пресуден аспект од емоционалната вклученост на гледачките кои биле главната цел на класичните филмови со Џоан Крафорд и кои, во секој случај, ѝ биле најголемите обожавателки.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Колку ѝ било тешко тоа чувство дека тој се оженил и живеел со друга жена, толку се радувала и плачела во исто време кога следната година разбрала дека му се родил син.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Кој знае колку ѝ било мачно што немала деца.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Кажа дека се родила во Прага, татко ѝ бил трговец, мајка ѝ работела во заводот за заштита на работниците.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Се вљубила во свој врсник веднаш по завршувањето на гимназијата, се венчале неколку години подоцна.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не ќе подадам раце по тебе, ветвуштенику, за да насаскаш пци на мене.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можеби тие биле векови во кои зборот сомневање не ѝ бил познат на крвта, можеби во тие верувања крвта го познавала само себичниот збор денес.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со секој чекор како да ѝ бабреле високо кренатите гради под кошулата, Меката кожа на лицето со прво руменило на младото сонце внимателно ѝ била покриена со дамки на проѕирно злато.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Некои од оние што биле во засолништа во кои ни од грб не ѝ биле изложени на смртта, виделе: коњаникот во паѓањето ја пуштил сабјата за да се пречека на раце и додека се обидувал да извлече од својата стуткана здебеленост нож или кубура, Онисифор Проказник се фрлил врз него.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Двајца од оние што ѝ биле на главнината зад грб бегале обезглавени а оружјето им останало таму кај што биле вкопани, трет, постар човек со тажни мустаќи, се влечел мечешки по нив и ги молел да го земат со себе или да го убијат, да не го остават беспомошен пред бесот на каурите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се повлекувале по гол простор, исто така бришани со оган како осуммината горјани пред некој ден.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Жената предизвикувачки се ближела покажувајќи ја белината на забите и без насмевка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Очите ѝ биле поинакви кога погледнала во дојденците; го оставила јамакот пред возбудениот Куно Бунгур.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Проаѓале низ миговите на движењето велможи и гладници, татковци на татковците што доаѓале, и ашлачки се клештеле задоволни од тоа што се без страв за синовите, внуците правнуците и правнуците на тие правнуци.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сонцето нагло паднало зад планински врв.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се мачеше да најде начин да докрепи нешто, но дури сега беше сознаен дека токму вака ѝ било родено, сето ова со нив тројца во собичкава.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Била голем талент со блескава пејачка кариера, но при една банална операција на крајници ѝ биле оштетени гласните жици, по што пејачката кариера на врвен солист ѝ била запечатена.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Кусовечен ѝ бил синот, немала среќа со него век да векува.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Доколку и таа ви го раскаже сонот кој ѝ бил зададен, а вие го имате веќе прочитано во оваа приказна, целта е постигната и сите предуслови се тука.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
На родилката ѝ биле дадени три имиња, да одбере едно по своја желба: Мокиј, Сосиј, или пак, да го наречат детето според маченикот Хоздазат.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ако, Вас, драг Аристине, Ве праша Асенета: зошто токму клуч и зошто токму обетка?, ќе одговорите со следново.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Од болка и тага што животот ќе го врви со слеп човек, започнала со омраза да гледа на сè околу себе; секој ѝ бил виновен и ѝ пречел, кон секого го истурала својот јад и лутина.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Баба замина во 1937 година ненадејно во Цариград, според упатството на нејзиниот прв братучед Али Фети Окјар, тогаш амбасадор на Република Турција во Англија, за во една турска банка да ги подигне парите кои ѝ биле оставени со тестаментот на нејзиниот татко.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Таа беше од Кавадарци, мажот ѝ бил поп и умрел.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
„Круме Волнаровски е во затвор, можеш ли да сфатиш?!“ ме праша Ема како да се прашува себеси.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
- што почнуваше да го мачи со сомнеж кој вртеше како сврдел во најчувствителното) дента мобилниот на Круме Волнаровски беше недостапен и немав никаков пристап до информација и тоа почнуваше да ме мачи со сомнеж кој вртеше како сврдел во најчувствителното (ми беше качена на начин кој овозможуваше да ѝ влезе сè што можеше да ѝ влезе; мислев дека устинките никогаш не ѝ биле толку отворени, се лизгаа лево и десно, ме допираа по ципите, ми ја влажнеа волната и ми ја подлапнуваа, ми ја шмукаа или така ми се чинеше, особено кога почна бавно да се крева со задникот нагоре и да се спушта на мене стегајќи ме меѓу бутовите, постепено забрзувајќи го ритамот, нанесувајќи ми тапа болка на јајцата) ние знаевме само толку дека Илона веќе беше далеку од нас, нејзината трага се покриваше и таа започнуваше нов живот за што Ема не сакаше многу да зборува, нејзиниот живот е нејзин, велеше, како и мојов што е мој, ѓаволу мој, ми рече Ема утрото кога во мојот кабинет ја спомнав Чехињата (ги крена рамениците како да сакаше да каже дека за ништо не е виновна но не кажа, тоа собирање на рамениците беше грч пред ослободување, тоа беше начин да се мобилизира, да се собере целата во себе пред конечното испразнување и така се случи како и секогаш: списка, свика нешто неразбирливо и продолжително, да, тоа беше крик кој доаѓаше од длабочината на нејзините гради, и откако во одгласот тој се стиши во едвај чујно ајјјоооххх … иииооојјј и откако со усните ме побара под себе и ми стави заби на рамото, омекна, се распекмези, се распосла над мене, лесно ме покри со телото облеано во пот и ме заведе во блага дремка) Но таа ноќ не беше за спиење.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Огненчо - ме викаше мајка намилост, зашто сум ѝ бил најмалото, петто чедо.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Мајка ѝ и татко ѝ биле станати кога се разбудила таа и, со отвор колку око да се подаде од темната завеса, гледале кон куќата што горела.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Нејзе секогаш рацете ѝ биле студени, не сакав да помислам дека тоа е резултат на сериозно нарушеното здравје.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Родителите одамна ѝ биле починати, со болка во душата што никогаш не го виделе своето сугарче, оставено на брегот од Езерото, како невеста, за со неа да си поврзат две времиња, времето на заминувањето и на враќањето.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ми се до­веруваше, тие денови, дека многу мисли на Мајка Тереза ѝ биле блиски.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Со овие книги, Мајка си ја збогатуваше и својата стратегија која ѝ била доверена од Бога дарејќи ѝ го животот за да си ги спасува своите чеда.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Небаре и овој пат Бог ѝ беше помогнал, на нејзиниот повик, дека чедата ѝ биле во опас­ност.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко ѝ бил постојано отсутен.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Влегле сватовите дома да ручаат, а Силјаница си го зела детето за рака и се качила на амбар да плаче и да жали дека не ѝ бил тука Силјан.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Помислив и на обвинувањата на кумановката Николина Кралева а потоа и на првите обвинувања, што ѝ биле упатени и на тетка Боса; поточно помислив на нејзиното писмо што го примив во тие денови.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А почитувањето ја потикнувала сеопфатноста.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Седам сам и водам препирка со себеси, или само размислувам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А токму отменоста ѝ била близок роднина на почитта.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
За неа летот беше само движење или пат за да се втаса таму каде што има одлучено; летот веројатно ѝ бил само упатство како да помине во другоно време каде што сакаше да ја одведе нејзината желба!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Со шумски јаготки во џебовите со здравец во мислите и планински воздух во срцата, ќе си направите ли муабет со овие стихови како што правите со буките и изворите Вие кои никогаш не сте ѝ биле туѓи нејзе, самата себеси што си е туѓа и заумна?
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Беше како стара избледена фотографија на албум од кој е избришан правот, и дури и да проговореше воопшто, гласот би ѝ бил како на дух.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Во тој крај богато се хранела со плодови, а не ретко начекувала и мед, а тој не да ѝ бил сладок, пресладок!
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Не, ни на крај памет не ми иде да поверувам дека таа госпоѓа се збунила, или што е уште поневеројатно, дека се загубила.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А што се однесува до самата постапка на оваа лоша мајка, таа е сосема јасна: оставила судбината да го реши случајов ама онака како што таа посакувала.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А дед Павел дури ни не знаел дека Аксја и мајка ѝ биле таму, во Одеса, дека го барале.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Тогаш за првпат ѝ било спомнато на Трајчеица, и тоа в очи, дека треба да се спушти на земјата; дека не смее да мисли дека сѐ што лета се јаде; дека мажот не е секогаш само маж; дека покрај тоа што е маж сака да биде и љубовник, и додворувач; дека на жената ѝ е порачано да биде убава; да биде посакувана;
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ако ѝ биле добри намерите зар ќе постапила така?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Затоа и станува сосема видливо дека сепак на Пелагија попожелен ѝ бил оној Козак што ја очекувал на здоговореното место одошто родената ќерка.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не знам дали се чудев или пак ѝ заблазнував на нејзината храброст!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А сепак, каков-таков, човекот ѝ бил домаќин и маж".
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
11. На една Ескимка која ниту зборувала ниту разбирала англиски еднаш ѝ бил понуден платен пат до САД и 500 долари за да ги следи сандаците со починатите за Америка, каде требаше да се изврши погребот. Таа ја прифати понудата.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Како што наведува Дерида (3, стр. 280-281): Нема никаква смисла да го занемаруваме концептот на метафизика за да ја разнишаме метафизиката.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Подоцна кога се разбудил, се запрашал, „Дали сум јас пеперутка која сонува дека е човек?“
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ние немаме ниеден јазик - никаква синтакса ниту речник - кој би ѝ бил туѓ на оваа историја (на метафизика); не можеме да изговориме ниту еден единствен деструктивен став кој веќе не се вовлекол во формата, логиката, И имплицитните поставки на токму она што сака да го оспори.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Исто така забележа дека пред да исчезнат, одат до шалтерот за билети, му кажуваат нешто на службеникот и добиваат билет.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Затоа што ознаката знак секогаш била разбирана И одредувана, според нејзиното значење, како знак-на, некој означител што реферира на некое означено, означител различен од неговото означено.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Полека се истетерави до кујната, офкајќи по пат за тоа колку ѝ биле проширени вените на нозете.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Секогаш ѝ било многу тешко да чита на англиски, но овој роман ѝ бил многу интересен.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Пробај само да видиш колку е вкусно, - ми рече и пикна едно огромно парче во устата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Меѓутоа, и покрај желбата за соработка, требало да помине извесно време за да се стекне меѓусебната доверба.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Уште повеќе што на 23 април 1941 година капитулирала и Грција.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
На ОСС ѝ биле потребни информации, обука и искуство што Британците веќе ги имале.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Извештајот во основа ги отфрлил грчките статистички податоци за непостоење на Македонците во Грција.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Затоа, самиот извештај преставувал своевиден "шок" и "отрезнување" и за експертите во Форин офис, од кои повеќето ѝ биле наклонети на Грција како стар британски сојузник и ги бранеле интересите на грчката држава кои биле дефинирани од страна на владите во Атина.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Сигурно дека советското напредување во земјите на југоисточна Европа не им давало мир на британските политички и воени планери.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Со окупацијата и поделбата на Кралството Југославија, ѝ бил ставен крај на идејата заговарана од британскиот премиер Винстон Черчил на Балканот да се формира балкански фронт, кој би им се противставил на силите на Оската.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Кон крајот на 1944 година картите како да не ѝ биле наклонети на Велика Британија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
- Јас мислам дека беше таа на која ѝ било наредено.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Единствените пријателки ѝ биле златните рипки кои умееле да зборуваат, но само ноќе, кога на небото изгревала бела, сребрена, огромна месечина.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Изгледаше дека со дедо ми Баџак беа многу блиски, а сега, ете, излегува дека не ѝ бил ни најмалку драг.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Се разбира, најпосле ја повика тетка Ана да ѝ ги спакува куферите, зашто, како што тврди, самата е неспособна тоа да го стори, а сестра ѝ била „махер“ за пакување.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Во другиот имала обичај да навраќа кога расположението ќе ѝ било такво. Едо никогаш не сфати какво.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Нејзе во секоја нација би ѝ било тесно.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тој секогаш ѝ бил од посебен интерес.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Мајка ѝ била далечна роднина на царската лоза Романови, но нејзините секогаш ја држеле прогресивната страна.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ако за некои суми нема така уредни расписки, а се посочува само дека ѝ биле дадени на Внатрешната организација, нека се знае дека тие суми не се примени во Македонија...“
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
На полицијата ѝ биле праќани честитки, а за предавникот, односно предавниците, се разбира, не се кажувало ништо.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)