ѝ (зам.) - виси (гл.)

Од очите ѝ висеа конци јад, течеа, плетеа околу мене жолта мрежа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
На ланчето околу вратот ѝ виси ’рѓосаното клупче.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Сепак над мене се наднесе главурдеста птица со усвитен клун.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Дора забележа како од левата ноздра ѝ виси еден зелен мрсул.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ти ако си ваква осетлива сега којзнае каков живот ќе имаш, - рече свекрвата и стана од столот за да ја погали Маци, на која ѝ висеше парче кожа од мустаќот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тогаш не ќе мораш да ги правиш сите овие операции а притоа да си го тормозиш и градниот кош– ја советуваше Џорџ – нема да мораш дури и да го придржуваш ременот!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И, ден за ден ми се топи девојчето. На конец ѝ виси душата. Нешто ѝ ја јаде снагата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Дуда додека ме потчукнуваше со десната рака левата ја префрлуваше преку бујните гради за да ја придржи торбата што ѝ висеше на нејзиното десно рамо, за да не ѝ падне. - Подобро да го потчукнуваш со левата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Животот ѝ висеше на конец. Седум дена беше во длабока кома.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)