Имаше жолто - кафеави изветвени чизми кои ѝ допираа до колена.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Зборот не ѝ допира до нас а тагата.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Зимата ја насади својата бела капа на врвот на Водно, а студениот здив ѝ допираше до дојденците во недоправената зграда на крајот од градот.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)