Постоја така загледан и повторно пријде кон гробот од жена му и кон својот; ги загледа, клекна крај гробот од жена му, ѝ запали свеќа од тие што ги најде тука недогорени, а потоа запали свеќа на гробовите од татко му и макја му.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Утрото треба да одам пак кај Роса, да потажам. Свеќа да ѝ запалам. А свеќа, пусто, нема.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)