ѝ (зам.) - одговори (гл.)

Пријателката ѝ одговорила со повишен глас: - А што мислиш ти, дали ти, госпоѓо моја, нема да плачеш ако ти умре твојата ќерка!? И пријателството од тој ден меѓу нив престанало.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
„Не, - ѝ одговори тој, - јас ќе си постелам овде под лозницава.”
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Но Соколе не ѝ одговори. Пред неговите очи трепетеше во сјајот на електричната светлина ликот на девојчето.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Што да ѝ одговорам на безбројните прашања?
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
- Здраво, ја сум Ратка. - Здраво. Ја сум Трпе - ѝ одговори срамежливо.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Фоте ја погледна со прекор, подготвен да ѝ одговори штом ќе насети дека алудира на него и на неговата некогашна улога во логорот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Кога неговата животна сопатничка, познатата писателка Симон де Бовоар (Simone de Bauvoire) телефонирала во болницата неколку часови по земањето на дрогата и прашала како се „забавува“ Сартр, тој ѝ одговорил дека штотуку води загубена битка со дијаболична риба и дека има многу непријатни доживувања.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тој ѝ одговори пред да биде сосем буден. Во својот полусон го слушна сопствениот глас како одговара, „Да, да, Рози“.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Но среде насмевката можев да ја здогледам на нејзиното лице скромната лединка по која се движеа со речиси отсутни чекори многу од нејзини размисли и чувства.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
На зборлестата Огнена ѝ одговорив дека јас лично не располагам со повластици во врска со погребите; немам ни доволно информации за одлуките што ги носат одговорните другари.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
На лицето ѝ се појави онаа насмевка што личи на изненада а притоа следена и со изразот на потсмевањето. (Мајка ми ѝ одговори со насмевка што не кажуваше ништо.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Потоа додадов: „Јас, другарке Огнено Гулева, во случајов само реализирам една приватна порачка за која уште не втасало известието кого да го задолжам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ти роднина ли си ѝ? Не ѝ одговорив; ја заобиколив и ја отворив вратата без да тропнам.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Не знаев што да ѝ одговорам.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Таа продолжуваше да оди по лудниците, да влегува во расправии со докторите, а некој од нив ѝ одговорил со зборовите на Ниче: “Ако премногу се загледаш во бездната, и бездната ќе се загледа во тебе.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сара и јас знаевме од каде доаѓа Клара според нејзините очи.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мажот подбивно ѝ одговорил: „Дом е место каде што мораат да те примат кога мораш да одиш таму”.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Ти си ми најсаканиот амалин на светот. - Да! - знаеше да ѝ одговори - Само ми фали капа со бројче.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Слободна сум како птица сѐ до почетокот на циганското лето. - Ѝ одговори Рада на другиот крај од жицата.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Не! Не знам на кои мислиш. - ѝ одговори Томо.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Па знам дека е лиценца на безалхохолен пијалок што се произведува во Германија, несигурно ѝ одговори Александар.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Нејзината сосетка на седиштето беше таинствена. „- Каде сме?“ - праша Марија. „-Стигнавме“ - ѝ одговори жената.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Со длабок и јасен глас, нејзината сосетка ѝ одговори: – Во најдлабоката бездна на пеколот. – Велат дека ова е земјата Маура – рече некој друг, далечен глас, кој одѕвонуваше низ спалната. – И навистина, тоа е точно, зашто летно време, кога има месечина, се слуша како кучињата му лаат на морето.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Марија, слегувајќи последна, помисли дека се калуѓерки.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Уште од нејзината прва недела во санаториумот, ноќната болничарка без заобиколувања ѝ предложи да спие со неа во стражарската соба.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ќе ги земем децата и ќе живееме кај тебе...“ Тој ништо не ѝ одговори.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Со Љубица ќе си играте, јас скоро ќе дојдам. Ѝ одговорив: Добро бабо.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
– А зошто ти го даваше тебе а ти не сакаше да го земеш? – ми рече сомничаво, а јас – па требаше да ѝ одговорам на писмото, но ѝ реков други да ѝ го напишат. Првпат излажав.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Што можеше Сандри да ѝ одговори на старата, кога и самиот го знаеше тоа, а ги беше предвидел нејзините зборови уште пред да стапне на прагот од нивната куќарка?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- Тоа, мајко, нѐ врзува - ѝ одговори.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Војникот веднаш се сврте кон бабата и божем сострадателно ѝ одговори: – Што сакаме? Ништо!
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
А знаеш што му одговори мајка? – Откај да знам – небаре зачуден ѝ одговори Стојан. – Вака му одговори таа: Што има за Анѓа да мислиме?
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Го праша уште со време Илка за оваа работа, a Тој ѝ одговори: — Прави.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Mope, ме прелага младиот ѓавол, сестрице Митро, та ако беше угу старјот вапир, имаше години да поминат и пак не се видуаме со тебе, — ѝ одговори Доста.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ја праша стрина Маловица како се викала мајка му на Илка. Таа ѝ одговори: Стојна.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И кога Митра со претворена насмевка ѝ одговори „мори чупе е, чупе, невесто Досто; токо, нека ти е живо, ако е чупе!“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И кога утредента Бисера почна да припрема терен за да ја изведе работата на чистина, Крле веќе беше донесол решение и кратко и јасно ѝ одговори. — Вечер ќе ти кажа!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Влегов со двата зембила. Сакав нешто да ѝ кажам на баба ви, да ѝ одговорам, зошто дојдов, ама и самата не знаев што ме изведе од нашата куќа.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Свекрва ми стигна да рече: – Виде ли, ќерко, виде ли на каква опасност ги изложи децата! Не ѝ одговорив на баба ви.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
- Не бери гајле! - ѝ одговори Горјан.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Зафатена со својата работа жената му довикна: „Што се случило, Хернандо?“ „Ништо“, ѝ одговори тој.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ѝ напишав: Можам да си замислам, Аксја, како се чувствува еден ситен мал човек седнат на стол во самиот центар на земјата.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Ѝ одговорив на ќерка ми дека веројатно би се загубил во тој испеглан простор.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Но, како што го стори тоа, ѝ се пристори дека тешка реа ѝ се ослободи од под блузата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Овојпат се чувствуваше посигурна затоа што знаеше дека сѐ уште мириса на праски. Никој не ѝ одговори.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
За да ѝ одговорам на нејзината љубопитност и на некој начин да го дополнам нејзиното истражување, ѝ пренесов еден мал синопсис за можното продолжување на книгата под наслов Враќањето на козите, но и приказ на настаните во Македонија, за време на транзицијата.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Сакав да ѝ напишам за мојата намера еден ден да пишувам токму на темата на жртвувањето, во план имав таков роман, тоа беше Балканскиот жртвен јарец, но остануваше едно прашање од романот Татковите книги кое таа често го поставуваше, а јас постојано се обидував да ѝ одговорам, во очекување на вистинска можност...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
- А, ти, што ѝ одговори? - ме праша мајка ми.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Сакав да ѝ одговорам дека умирам од здодевност идека полош филм не сум гледал во животот, ама таа сигурно ќе се разочараше во мене ако тоа ѝ го признаев, па ја излажав: - Дури и ми се плаче од што е тажно, - шепнав.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
-Ти реков дека е ветрот, - ѝ одговорив божем мирно, а во себе страхував: - Леле, ако некој се префрлил преку шпаизот, и ако сега ми се појави на вратата, и ако нè убие...
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Ух, уште прашуваш, - ѝ одговорив воодушевено.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Не е за тебе, за насамо е, - ѝ одговорив.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Не знаев што да ѝ одговорам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Мојот филм, за тебе беше здодевен и глуп, признај, - се насмеа таа. - Признавам, - олеснително ѝ одговорив.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Едо наместо да ѝ одговори, се ведна кон својата патна торба и го приотвори патентот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Наместо да ѝ одговори на прашањето, ѝ рече: „Моторот не ви работи добро.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Што да ѝ одговори на такво прашање?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Пелагија запира малку, ја поткрева главата, врз лицето ѝ паѓаат првите студени снежинки и наместо да ѝ одговори на Чана, друга мисла го зафаќа местото во нејзината глава, дека може заради оваа промена што мигум се случува таа го имала тоа ни добро ни лошо треперливо неспокојство.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
На тоа се насмевнав и само ѝ одговорив со порака во која пишав: - Луда си, но сепак те обожавам!
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Ок, само ладно ѝ одговорив и ја замолив да ми се јави тој кога ќе се „освести“, т.е. кога ќе се почувствува способен. Знаев дека лаже.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
А Полжавот ѝ одговори: - Тебе ни ветер те дува, ни дожд те врне, ни сонце те пече.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Полжавот ѝ одговори: - Ако ти е здодевно ела во тревата.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Истиот начин на разговор го применувавме со моите кога се јавуваа од Индија, а така мора зашто разговорот оди преку сателит, оддалеченоста е голема и му треба време на гласот за да го мине сиот тој пат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- А јас не трпам шпиони – ѝ одговорив уште погрубо. – Ти си ме шпионирала, сè си слушала, сè си гледала, инаку од каде би можела да ги знаеш сите тие нешта за мене? – одвај се воздржував да не збеснам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Некаде по 23:00 часот јас објавив дека ќе си одам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Пред да ѝ одговорам, бев веќе сосема сигурна дека одговорот е потврден.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Мајка ми еднаш ме праша кој знак во хороскоп е Мила и јас тогаш не знаев да ѝ одговорам, но отпосле дознав дека е Риба.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- И јас сум била некогаш на твои години – ми одговори мирно таа и одби да го продолжи разговорот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Мајка ми беше одушевена.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Таа ќе каже нешто, па двете малку ќе молчиме, па јас ќе ѝ одговорам, па пак пауза... и сè така, испрекинато.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Сакав да ѝ одговорам дека и птицата и ѕвездата се како вистински, ама се сетив на онаа болка што пред малку ја почувствував и на тоа како Игбал нежно ја погали по косата, и намерно го премолчав тоа што можеше да ја израдува.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Е, па, и ти нему му се допаѓаш – заклучи Лета. – Ми кажа другар му. Вели, од ум и од уста не ја вади онаа Бреза.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ја одмеркав кратко и ѝ одговорив: - Не вреди, тој е студент, за него ние сме „мрсулки” и „мочли” – а во себе си реков: Па, тебе ќе те запознавам, погледни се каква си, знаеш ли ти каков е брат ми и какви девојки се вртат околу него?!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)