Оливера се држи за мене, а јас се истргувам и пат ѝ отворам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Одамна ниедна од сосетките не ѝ отвораше врата. Велеа дека е вештерка и тоа од уста на уста се пренесуваше низ сокакот, па и пошироко. ***
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)