Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

„Боже, белки ќе го свртиш надесно, да се прибере, да си и изгледаме дечињата како сете еснафки" си помисли таа и си зашетка дома да си види ред домашни работи, за кои немаше никако време, та дури ни кркмите немаше време да си ги потсече; беа ѝ паднале до очи.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ќе блеат како телиња, ќе зеваат како мамлази и едвај ќе чекаат да дојде паузата за да ги покажат своите најнови тоалети и костими со кои ќе го истакнат својот статус у смрдливата универзална сала која патем не е реновирана уште од кога е направена и за која не се знае кога ќе ѝ падне таванот.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Капакот ѝ падна од раце, сандакот се затвори и Бојана изморено се отпушти на него, изговорувајќи го тихо, од длабочината на душата милото име: - Крстане, Крстане!

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Тој покажа кон вратата, таа тргна, но ливчето ѝ падна без таа да забележи; класниот стана, го зеде, Луција веќе беше надвор; Фисот го прочита и се вцрви (беше ќелав, но жилав маж, со брада, и јас првпат видов дека брадата не можеше да го сокрие неговото црвенило, оти ќелата му пламна како да е лице).

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Се сетив на случајот прстен. Тетка Маца беше уверена дека остана без маж само затоа зашто свршеничкиот прстен ѝ падна в бунар.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Неа најмногу ја збуни тврдењето на човекот, кој двапати слегнал во бунарот, дека прстенот и е грабнат од раката на судбината.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

На која око ќе фрли, ако не го сака, носот да ѝ падне!

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

- Ти учиш, - се сврте кон мене тетка ми, со израз на лицето како нешто добро да ѝ паднало на памет.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

„Сега живеам само за нив,“ рече неколкупати во текот на разговорот, секојпат кога погледот ќе ѝ паднеше на фотографијата. .

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Ерика беше приврзана за своето семејство.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Го отвори првото. Прво што ѝ падна во очи беше датумот.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Конечно тежината на сите тежини ѝ падна од плеќите.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

- Нема проблем, само ѝ паднал шеќерот. Набргу ќе се стабилизира.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Таа никогаш така не подвикнала. Ѝ падна жал и се расплака.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Денот ѝ поминуваше во страдање, а ноќите во долга бессоница.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

„Децата спијат“, уште еднаш му рече; го убедуваше, како што му се стори, и тој самиот да остане - без жена е, таа е вдовица, маж ѝ паднал со железничарско фенерче в рака под вагон.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Јас ќе трчав и ќе гледав да не ѝ падне случајно од устата, а таа викаше по мене: Мико, нема тебе бонче.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Баба ми си рекла – зар е можно на Мила нешто такво да ѝ падне на ум, толку мало дете?

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Оф, леле - Ѕвезда го прифати офтежот, ама небаре темен превез пред очи ѝ падна тага.

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

Кога закопувавме една жена, на нејзината ќерка ѝ падна тешко, ѝ се зеде свеста, се затетерави и запаѓа на кај гробот.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Ѝ паднало жал на мајка ѝ и ја оставила и понатаму да цица. Кога го одбила Мил, се обидела и неа да ја одбие, но не помагало.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Моливот ѝ падна од раката еднаш, и падна двапати, но кога се наведнуваше да го земе, целата беше завртена со тилот кон Крстета.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

На Доста и се стори дека ангел од небото слезе и ѝ падна на градите, та се милува со него преку своето чедо.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Гледаше како агентот се занишува, како паѓа и како уште долго гребе со ноктите по подот.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Пред да ѝ падне револверот од рака, не се праша дали навистина сакаше да го стори тоа.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Тогаш не ќе мораш да ги правиш сите овие операции а притоа да си го тормозиш и градниот кош– ја советуваше Џорџ – нема да мораш дури и да го придржуваш ременот!

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Дуда додека ме потчукнуваше со десната рака левата ја префрлуваше преку бујните гради за да ја придржи торбата што ѝ висеше на нејзиното десно рамо, за да не ѝ падне. - Подобро да го потчукнуваш со левата.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

А она нејзино триумфално влегување во ослободеното градче, качена на бел коњ, на чело на партизанската единица, селаните го прокоментирале со поругата: Слушнавте, носот ѝ паднал, ама не слегла од коњот да си го земе?

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Една прекрасна полска црвена булка ѝ падна на книгата.

„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)

Мајка ѝ знаеше колку тешко ќе ѝ падне разделбата со врапчето, но, еднаш тоа мораше да се случи.

„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)

Ѝ се изнасмеав на жена ми онаа вечер, кога, додека се шминкаше, огледалцето ѝ падна и се искрши.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

За малку да се судрев со тетка ми, која изглуми изненадување.