ѝ (зам.) - појде (гл.)

Сакаш овде да а доведеме да се видите, или пак, она коа шо рече — тамо да ѝ појдеме — му вели дедот Петко на Илка.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ќе ѝ појдеме тамо, ќе се видиме и ќе а наредиме сета работа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Уште еден чекор, уште еден, но тие напори го влечеле сега во линија на зиг-заг по бришан простор и бил точно онде кај што се исправил во атакот да ѝ појде в пресрет на смртта.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Затоа некои исплашени и самите да не се запрпелкаат во мрежата на болештината, ја оставиле двоколката со воденички камења и избегале со своите волиња. Тоа биле Пане Долгманов и Кирил Сукаловски.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Челникот со лузна на лицето тајно го испратил Спиро Првославец во Кукулино: сите што ќе можат да ѝ појдат на дружината во пресрет.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Уште еден чекор, уште еден бескрајно долг чекор, и тој ќе се најде во пријателско шарско бачило, да дише меѓу ветрови испарување на овча волна и ненасито да се обновува со млако млеко, нем и тажен до денот на одмаздата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Затоа измислуваше секакви начини не само да не ја викаат туку и да не ја пишуваат така; во тоа ѝ појдоа на рака невремињата што дојдоа и честите преселби; па така, додека се симнуваа од планинското село и одеа од едно место во друго, на Дуде и успеа кога слегоа в град да се запише на училиште под друго, всушност малку изменето име, изговарајќи се дека крштелното ѝ е изгорено во војната.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Нели, многу смешно - се трудеше Катерина да се разведри, или само да ми прикаже дека не држи многу до тие сеќавања; и наеднаш, откако се потпре со едната рака на мојата подлактица неочекувано потскокна, се протегна колку што можеше за да дофати некој лист од гранката, но тоа не ѝ појде од рака, и откако се спушти на земјата ми се приближи, ме опфати со двете раце и ме привлече кон себе.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Таа и тебе ќе се обиде да те грабне, ќе видиш! Не затоа зашто ѝ се допаѓаш.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Наредните денови седеа на меѓата, ги гледаа телињата каде што пасат допрени со главчињата и неусетно раката негова ѝ појде на нејзината; таа не ја тргна; почнаа да си ги гледаат рацете како првпат да си ги гледаат: неговите полнички, црвеникави, а нејзините истенчени, бледи; започнаа да си ги милуваат, жулкаат; потоа си ги жулкаа косите: нејзините долги светло-црни, а неговите куси, бакарни и разделени на потец.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Очите ѝ појдоа на сликата негова обесена на ѕидот и се штрекна: на неа го виде истиот оној згрчен насмев што му останаа пред смртта на устата.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)