И за тополите ништо не реков... “ очите ѝ сјаеја спокојно, доверливо.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Вратот меѓу рамената ѝ беше снажен конусно извишен до под аглестите вилици над коишто лицето ѝ сјаеше со ведрина, челото ѝ беше просторно, а косата црвена и ситно кадрава, собрана во туфка на тилот и висната над пловината на грбот.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Првпат ја гледа жена си како расте, а од очите ѝ сјае светлина.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)