Ногата ѝ е одмерено поткрената; ѝ светкаат чевлите првпат обуени, ѝ ѕиркаат везените винени чорапи под долгата бела кошула порабена со прекрасни шарби; во раката зафучила везано шамиче со разнобојни пуфки на рабовите.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Косите, повеќе лилави отколку црни од јад или побелени од спомени, ѝ ѕиркале од под забратката и биле некако призалепени за скаменетото лице што не познавало насмевка.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Зошто тој црн Онисифор, без влакна само во подмолните очи, носи златна обетка на левото уво?
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)