бледило (имн.) - на (предл.)

Утрото се провлекува низ закнижените прозорци, блескоти по бледилото на лицата.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Баба ти Елена испитувачки ме гледаше, но не прашуваше ништо, погодувајќи по бледилото на моето лице дека нешто страшно се случува.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Маската на маскираниот барем му ги криеше длапките на образите и бледилото на кожата.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Вонда ја прегледа, и откако ги виде знаците: набрекнати дојки со потемнети кругови околу брадавичките, здебелен глас, набрекнати вени, бледило на лицето, лошо расположение, гадење и повраќање - рече: - Труда е... Треба да чека...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Од тоа првин почнаа сосема тивко да му потреперуваат мускулите на натколениците, за потоа тој трепет да почне да се всадува во неговите дамари и, па колку и да си го криеш и од себе си тоа, ова старче Језекил, сепак, она секогаш испливуваше во бледилото на неговото лице, при секој опорит и скочанет чекор, при секое движење, врзано од невидливите јамкишта и јазли на страот, кои го обраснуваа, обраснуваа и така прежилуваа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)