близина (имн.) - нема (гл.)

- Со мене, - ми беше одговорено.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Во близината немаше жива душа за да прашаат за патот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во неговата близина нема никого. Куќите трепетат како да се испаруваат. Проѕирните неонски светилки со безбројно шарени зраци.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Во близина немаше жива душа: со страв во срцата, жителите на Шумшул- град останаа зад залостените врати на своите куќи.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Повремено, кога неговата глава како црна точка ќе се издигнеше над површината на морето, до брегот допираа неговите морничави довикувања: - Помош! Помош, луѓе!... Во близина немаше ниту едно кајче.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Во близина немаше ниту едно кајче.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)