Фала богу што уште има некролози по весниците.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
ЈАНКУЛА: Сполај му на бога што си се вратил жив и здрав.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Иако, мајка ми отсекогаш сакаше девојче и во периодот на блаженост, од полиците на дуќаните ги имаше испразнето сите розови тантели, кои подоцна мораше да ги носи брат ми (фала му на бога што не се сеќава на тој период, а и фотографирањето не беше толку зачестено хоби).
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Сполај му на бога што си исчекав радост во куќава... Си го удомив детето.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
- Така де, знае Господ Бог што прави. Нека Му е слава на небесата.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Тоа веќе се случи, и фала му на Бога што не успеа.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Малиот павиљон е едноставно таму чекајќи го времето кога повторно ќе биде голем.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Кога ќе изгубеа пораснат син или ќерка, го проколнуваа Бога што не ги зел нив.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Благодари му на бога што не сум ве сетил кога сте ми ги празнеле шаржерите.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
За прв пат Мајка го проколнуваше Бог што не ја зел првин неа, а не нејзините чеда.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)