Ама, кога не му се спие нему и болките не тивнуваат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
За својата татковска болка не признаваше никаков специјалист и никого не викаше ни за консултант ни напомош; оти, кој ќе му кажеше дека и во современиот свет е редно синот да умре пред таткото?
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Кога уште еднаш се исправи, канџестата шепа почна полека да се повлекува, оставајќи ја зад себе распространета и долготрајна болка, предизвикана од почетната претрпена повреда. Но болката не исчезна целосно.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Мислиш мојата болка не беше толку голема колку и оние што ги растргнуваа вашите гради?
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
„Сама по себе“, рече тој, „болката не е секогаш доволна.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
И пет илјади дни ќе минат таа болка не минува, пет илјади оки, е мала тежина.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
Болката не е само твоја сироткиња таа стана болка на сонот од мојата фантазија, сонот што го заборавив...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Тагата и болката не можеме да ги премостиме тие си најдоа вечност во нашите души.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)