Тики: Благодарам, Еди. (ѝ се поклонува на бабата и театрално ја подигнува раката во воздух) Тики: Секогаш сам по паркови се мотам на мали дечиња бонбончиња им давам некои од нив веќе не ги видов белки не заради она што во бонбоните го ставам.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)