бран (имн.) - удира (гл.)

Водата стигнала речиси до скалите надвор. Брановите удираат во нив.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Топлите, трепетни бранови удираа по бреговите на нејзината студена душа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ветриштата силни и од нога те корнат и огромна бучава шират меѓу столетните стебла, во бранови удираат на карпестите бездни што најмногу ги има на јужната оголена и карпеста страна.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
За нив војната е просто постојана опасност, која како голем бран удира по нивните тела час од една, час од друга страна.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)