бука (имн.) - или (сврз.)

Татарот уште само ги слушнал тапите удари на коњскиот галоп и преплашеното пркнување на некоја ноќна птица од стеблакот на црковната липа или бука или питом костен.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Тоа се обични колци, од здраво дрво, бука или дрен, убаво измазнети и нашилени, а горе, кај што се држат со раката, бездруго за да не се лизгаат од потта, изрезбарени.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)