вагон (имн.) - со (предл.)

Вагонот со дрвени седишта во кој патуваше беше преполнет од едно единствено огромно семејство, составено од една беззаба прабаба до едно едномесечно бебе, кое патуваше за да го помине попладнето со сватовите на село и, како што му објаснија слободно на Винстон, да набави малку путер под рака.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Стариот вагон со премалено срце ги гледаше.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Стариот вагон со будно срце го слушаше дишењето на двете уморни деца, бдееше над нивниот сон и блажено шепотеше: - Јас, јас ними сум им дом! Има ли поубаво од тоа!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Но јас останував таму. Раководителот ми дозволи да живеам во еден вагон со кревет.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Се смолзгаме сега од вагоните со бавни движења, како гуштерици на студ: ни коска се мрда, ни жила се витка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ги чекаат вагоните со пченка од Војводина, чекаат да се најадат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во мигот не можеше да разбере дали вагонот со натписот среде Gare de Lyon беше во Скопје или во Париз.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)