верба (имн.) - во (предл.)

Примерот на Триманова – која во моментов води и друг спор против истиот работодавач, но сега по друг правен основ и со нов адвокат (Д. Чакаровска), е за одбележување затоа што укажува на потребата работниците да немаат безрезервна верба во своите полномошници-адвокати, и почесто да се интересираат за текот на спорот и за начинот на нивно застапување.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
По фактичкото прераспределувањето, кое се случи во септември 2002, во пресметките на платата, тој забележа дека ја добива само основната плата без додатокот за минат труд, на што реагирал усно – при што му е одговорено дека настанала некаква „грешка“!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Со други зборови, тие секогаш очекуваат некој друг наместо нив да ја заврши работата и да се избори за нивните права – без притоа, ни малку самокритички, да се запрашаат: што секој од нас посебно и што сите ние заедно направивме за подобрување на катастрофалната состојба со работничките права во РМ?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Односно, клучниот проблем е дека работниците, кои во ова себично време сосем ја изгубија меѓусебната почит и солидарност за туѓата мака и туѓото страдање – како да немаат сенс дека со истите проблеми во кои тие тонат, се соочуваат и најголемиот број од вработените во РМ.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Оттука, капиталистите и политичарите многу добро ја знаат силата на синдикалното движење и затоа, на секаков можен начин, се трудат да ги одвратат работниците од вербата во постигнување успех по пат на чиста, неизвалкана и посветена синдикална борба.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во мај 2002 стигна известување за можност за преместување на ново работно место како проценител на штети и ризик – во Секторот за големи клиенти, каде му беше понудена и поголема основна плата (околу 30.000 МКД).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
9 Целиот процес пред Основниот суд Велес траеше половина година, а воопшто не беше потребно судијата (Ј. Лазаров) да носи првостепена пресуда – бидејќи странките, кон крајот на 2009-та, се договорија спорот да го окончаат на тој начин што тужениот работодавач доброволно ќе и ги исплати неисплатените испратнини за кои е тужен [во висина од 9.185 МКД / околу 150 ЕУР] – сосе парничните трошоци на постапката, без камата, а за возврат тужителката да ја повлече тужбата.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во овој случај тој не го контактира Инспекторатот за труд, бидејќи нема доволно верба во истиот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
За среќа, Триманова не беше во онаа група работнички кои првично ги повлекоа тужбите.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Не, проблемот не е во вербата во некого или нешто, проблемот е во мојата заебана молскавична глава која никако да се прилагоди, никако да го прими блаженството што ѓ припаѓа според сите закони на природата.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Миќо носеше долги панталони, беше некако неубаво издолжен, како глиста, и целата негова физика не влеваше многу верба во она што го прикажуваше, но јас - кусопанталонест - го гледав сепак со извесен респект.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Меѓу другото во него ќе истакне дека „никогаш во животот не сум видел толку висок морал како кај вашите борци во нашиот заеднички поход“ како резултат на „вербата во победа“ и „вербата во своите раководители“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Бојан, цврст во рацете, набиен со некоја нова непозната сила и верба во себе, почна вешто да се спушта удолу.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Верата за разумот е исто што и леќата во скрипториумот за слабите очи на Пелазгиј Асикрит: со помош на леќата отец Пелазгиј ги гледаше оние слова дробни што му беа и сосема невидливи, од невидливото правеше видливо, на непостоечкото му даваше форма и значење, но никогаш не разбра дека таква леќа не само за очите, туку и за душата е нужна, и дека таа леќа верба во Господа се вика!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Љубовта, вербата во Господа ли е тој конец?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
О, бедо на сјајните умови, без верба во Бога!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но умот и знаењата без верба во Бога се само несреќа; оти што има лошо во тоа ако Господ, знаејќи дека гласовите се посовршени од зборовите, решил светот земен да го сочини од зборови?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Затоа и беше горделива, лесно раздразлива, оти гордоста доаѓа од слабоста, од недостигот на верба во себе.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Екстатичното обожавање на дивите од светот на операта или од светот на популарната музика можеби не е баш најбуч-работа, но тоа не значи дека е женствено – во смисла на тоа дека жените како група голтаат изведби на Марија Калас или на Џуди Гарланд во иста мера во која ги голта Руфус Вејнрајт или дека се јатат на опери како што се јатат околу тезгите со шминка или дека собираат спотови од Шер или од Мадона од страв да не ги сметаат за неженствени.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Причината поради која е добро да му се одолее на запаѓањето во конвенционални начини на размислување за родот, начини какви што постојано промовира родовата идеологија на нашето општество, е што инаку ќе бидеме склони да прифаќаме, без соодветно да ги разгледаме, многу невистинити претстави за жените и за мажите кои би ги сметале за крајно неодржливи кога не би се совпаѓале со поларизираните концепти на родот што ги зајакнува родовото стереотипизирање претставувајќи ги како чист здрав разум.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кога страсната заинтересираност на некој маж за конзервација на историски предмети или за реставрација на дела од некој период се доживува како знак дека тој го има „психолошкиот карактер на жените“ (да се послужам со формулацијата на Едвард Карпентер), тогаш општествениот јазик на родот набрзина се преведува како природна стварност на полот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сосема се согласувам со Фелоус дека честопати во стереотипите има вистина – „Колку и да изгледаат ветво“, вели Фелоус, „геј-стереотипите се корисни за испитување на природите на геј-мажите “ (246) – но кога таквите стереотипи ги претвора во архетипови (х, 247) и во вистини за нашата природа, Фелоус премногу полага верба во клишеата, во општествените фантазии за мажественоста и за женственоста кои ни изгледаат очигледни и точни само затоа што се сообразни со распространетите, општоприфатени поимања на полот и на родот, поимања што излегуваат крајно некохерентни штом ќе ги разгледаме одблизу.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зависно од нашата вистинска верба во животот – објаснуваше старецот. – Набљудувај ги оние тополи!
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Ластовицата што ја ослободи твојата вера не стоеше простум, таа веќе ги насади своите јајца: така се зголеми твојата верба во започнатите работи – раскажуваше старецот додека се движеа еден кон друг.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Но... изгледа некои многу сакаа да нема ништо од нашите мечти и од вербата во надежта.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Само очите да ги затворам и пред мене ќе се појават лицата на тие луѓе кои со големи, остри, пламени и жешки зборови, преполнети со нескротлива омраза кон непријателите и верба во победата, зборови кои ечеа како рофји и се растураа и растегнуваа како секавици, паѓаа врз нас како громови врз карпи и длабоко се врежуваа во нашите распалени глави, ја јакнеа и крепеа нашата вера и нашиот борбен дух.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
А поклоници најмногу му беа и тие, кои ги нарече агенти и шпиони; тие го слушаа без поговор, тие го славеа и го ширеа меѓу нас неговото име и вербата во неговата непогрешлива ѕвезда.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Затоа, тврдеше брат ми, Мојсеј не умрел од старост како што е кажано во „Библијата“, туку „Евреите го убиле египетскиот Мојсеј и ја напуштиле религијата која тој ја вовел“.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Нека е така,“ рече брат ми. „А дури и да е така, целото твое обвинување дека јас си го гонам стравот од смртта со вербата во бесмртност на моите дела, не докажува дека бесмртност на душата навистина постои.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Но, тие луѓе не можеле да се откажат од своите стари верувања, од своето семитско многубоштво, а секој што ќе се откажел од вербата во новиот Бог бил казнуван, по Мојсеева наредба, од неговите блиски приврзаници.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Не е прашањето дали нешто од човекот - да го наречеме тоа душа – по смртта продолжува да трае.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Треба да се слави слободата, а со слободата, милостината и вербата во иднината...
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Кој ти ги слуша скаските за војната, за борбата, за затворите и немаштијата, за верба во партијата, за револуцијата, за резолуцијата, за вербата во човекот, во иднината и за злото на сегашноста?
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Четириесет години Невена си остана невеста со заклучено срце во кое ја чуваше големата љубов кон кралскиот офицер, со негибната надеж и верба во неговото враќање.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Таква чест, до ден денешен никој не заслужил, такви медали никој не добил, зашто не се најде никој со таква длабока и силна верба во моќта на зборот и поезијата каква што во себе ја имаше Нуне Волта.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Но постои, меѓутоа, во сциентизмот, ако не дури и во науката, донекаде наивна верба во некаков тип на транспарентност на јазикот, во некоја форма на вештачки јазик, во некој вид на апсолутен конвенционализам или апсолутна формализација на јазикот, на која може да се редуцира она што му е својствено на природниот јазик.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
И ви реков дека намерите Божји се вон човечкото сфаќање и оти ние не можеме во ограниченоста на човечката природа своја да ја спознаеме големината на планот Божји и затоа треба единствено да ја прифатиме неможноста на нашите земски очи да го видат она што го гледа семоќното око Божје, та да живееме со љубовта кон него и со вербата во вечниот живот, кој не би имал смисла ако не сме се родиле како смртници, со гревот на нашите прародители, од кого ќе нè избави само смртта и покајанието...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
А сега излезе дека токму тој, со својата наивност, со својата тврдоглава верба во довчерашните непријатели наместо во долгогодишните пријатели, го наруши внатрешниот мир во земјата.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Мислејќи дека човек треба да се насочи кон верата своја, а не кон позицијата во својот световен живот, и со слепа верба во семоќната правда Божја, јас ве учев да ги веднете главите.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Се чинеше (и од размислувањата на оние со кои дискутираше овде, во шумава) дека човековата верба во сопствената слобода на одлучување (па дури и верување) е само илузија, заблуда и дека сето она што ни се случува е предодреденост, даденост, неменливост.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тогаш веруваше дека доблеста е во неговата верба во учењето на Гамалиел, кое беше постаро и повистинско и од законите на Мојсеј.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И страдаше најмногу поради нивната суета која не можеа да ја надминат, ниту пак да ја смират и да сфатат дека оние чии срца тој ги преобратува во верба во Бога им се браќа по вера, а не непријатели.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И неговите зборови за мир, неговата верба во цивилизациските придобивки на дијалогот и на разбирањето се распрснаа како меур од сапуница.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Младешки стравови“, си помисли, фаќајќи го повторно перото: „Браќа мои, седејќи тогаш со вас, јас ви кажав дека сум следбеник на учењето на Христа, она што многумина го нарекуваат секта, зашто знам дека така најдобро му служам на Бога, а тој Бог е оној истиот на нашите татковци, та јас сум тука не заради неверување, туку напротив, заради искрената верба во сето она што е запишано во Мојсеевите книги и во книгите на пророците.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Браќа мои, оној меѓу вас што ми го постави најтешкото прашање, добро ја сфати збунетоста моја.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
А врз него делувале четири демони и тоа: сомнежот, вербата, рационалноста и религијата... а неговата верба во комунизмот се јавила како резултат на заспаноста на сомнежот и рационалноста.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Сосема е јасно и сигурно дека нејзините стихови го посочуваат изворот и патот на стрпливоста, храброста, мудроста и вербата во животот!
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Сепак, мојот оптимизам е недоволен за верба во исто толку брзата ликвидација на дефицитот од хартија.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Бидувајќи умерен оптимист, јас не се сомневам дека во догледно време, сите Ваши укази, што ја лишуваат нашата кутра татковина од нејзините културни достоинства, ќе бидат отфрлени.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Но. Вербата во новиот ризничар на државната културна каса нѐ држи, така ли, да не испопаѓаме ко пепелни фигури ишмукани од вителот на резигнацијата што дупчи ли дупчи.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ја жалеше Змејко и секогаш се чувствуваше стаписан од некое необразложливо чувство на вина пред таа загубена верба во своите раце кај тој старец, во нивната умешност да создаваат, да градат, додека нејзиниот недостиг стоеше во секој негов збор, во секој поглед на оние очички, што не гледаа ниеднаш право в лице.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Снежано! Светлост и светост моја, во мигот кога ја изгубив вербата во сопствен пород, груткава во градиве никако да се стопи.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Меѓу нив Арсо се чувствуваше обновен, полн со мисли и чувства што му ја враќаа вербата во нешто многу важно за него и за другите. Можеше да поразговара.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
На моите сонца за три светови На еден изгрев и на вербата во Бога, кој, случајно или намерно, ги вкрстува шините на возовите во кои патуваат само добри луѓе кои, ете, навистина постојат!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„Со вербата во Бога“, ми вели лесно и од прва, без миг размислување.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Да се пишува за другите земји е некој вид на прикриена непристојност, што не само што ја подразбира вербата во тоа дека личниот поглед врз нештата е ненадоместлив, туку и несведливите нешта ги сведува на мртви крпчиња испишана хартија.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Професор Освалд ја пофали стабилноста и долговечноста на пирамидите, но тоа не го толкуваше како резултат на вербата во вечен живот, туку како борба за него, и забележа дека тие безобразни, неприродно симетрични и едноставни маркации, осамени во безмерноста на пустината и времето, по најкраткиот пат од широката основа до точката на врвот совршено го отсликуваат постапното, непобед­ ливо трошење на човечкиот век.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ме искушува за да види колку е силна мојата верба во него. ***
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Заедничката верба во еден братски Балкан, која за сите беше утопија, ги храбреше да истраат во насочување на нивниот идеализам за разбирање на homo balcanicus во сите времиња.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Со револуционерен дух каков што беше и вербата во советскиот комунизам, не знаев каков пат ќе избереш!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тука беа и пријателството и љубовта и, другарството, и погледот на пријателот и смеата, неговата смеа, желбите и вербата во Големата вода, вистината за Сентерлевиот рид.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Стравот од донесување одлука којашто нема да успее да ја изнајде туѓата согласност, всушност, и не беше страв од несигурност во себе, туку необично спротивно: страв од силната верба во своите расудувања и, на тој начин, нивно поставување пред расудувањата на другите луѓе.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Губењето на митската верба во моќта на родното место, семејството, мајката, таткото, браќата, сестрите, блиските и предавањето на фугата на егзилот, предизвикуваат поетот најсилно упориште да најде во татковината на јазикот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во сиот арапски свет како на колективна молитва илјадници луѓе ги шепотат неговите стихови, како заедничка молитва на судбината, во потрага по излез од фаталноста на историјата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Зашто, тајната на владеењето е да се комбинира вербата во сопствената непогрешливост, со способноста да се учи од грешките од минатото.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Високата категорија останувала долги периоди безбедно на власт, но порано или подоцна секогаш настапувал момент во кој таа или ја губела вербата во себе, или својата способност да владее ефикасно, или и едното и другото.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Запечатениот свет во кој живее тој во таков случај би се распаднал, а стравот, омразата и вербата во сопствената исправност, од кои зависи неговиот морал, би можеле да исчезнат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Неговата верба во тебе го прави да се чувствува несреќен и тажен, а само помислата дека јас постојам го прави и среќен и важен!
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
193 ВОВЕД Митовите и реалноста Падот на комунизмот и промената на општествено- економскиот систем што следеше голем дел од македонските граѓани ги дочекаа со ентузијазам и верба во подобар живот.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Според него, спроведувањето на сеопфатна и инстантна приватизација, функционирањето на економијата со што помала државна интервенција и вербата во семоќта на приватната иницијатива ќе доведат до подигање на животниот стандард на сите граѓани, богати и сиромашни, на нивото на западните земји.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Таквиот критичар може да му припаѓа на оној старомоден вид, со една наивна и будалеста верба во културата како одбрана од варварството, во културата како класна предрасуда и калап на цивилизираните.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Имам верба во тебе, само подобро да ти спомнам...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
СИТЕ: (Освен Костадин). Ајде.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
ЗАФИР: Немам верба во Уредот...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Таа си остануваше со својата самота. Не губеше верба во животот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ова нејзино кажување, кое­што повеќепати го повторуваше, секогаш предизвикано од самите настани, не ја открива само суштината на нејзината храброст да се соочува со неизбежните настани во историјата на нашето бегалско семејството туку и вербата во мајкината метафизичка верба, во нејзината натфизичка сила.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Изборот на Америка значеше определба за ширината, за вербата во сопствените сили, толку многу зајакнати во егзилот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Се разбира, мислев на сè она што веќе го спомнав: на гласовите; на претрчувањата; па дури и на сите оние коридори што одвреме навреме заличуава на темни сокачиња од некое не осветлено гратче.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- И додека ја чувствував онака висината на мојот врат јас во себе се прашував Зар можело да се случи тетка Боса да се посомнева или да сфати дека во мене сѐ повеќе се намалува вербата во вистинитоста на она што се случуваше?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Читањето еротска литература и научна фантастика ја враќа вербата во кажувањето.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Но само едно згрешив, не размислив добро, и сега тоа ме пече во душава: му ја убив вербата во бесмртната вода, му ја убив надежта...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
„Како знаеш?“ „Така. Тој што не прави напор да дојде кај мене, загубил секаква надеж и верба во животот...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Имајќи верба во своите родители, децата стекнуваат верба во себе, врз основа на која развиваат независност, иницијатива и марливост и ги надминуваат таквите себеоткажувачки болни чувства како што се срамот и сомнежот, вината и инфериорноста.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ако, како што пишува Ерик Ериксон, првата психолошка задача на детето е да развие доверба, обично преку топлиот однос со родителите, тогаш Бојс го развил чувството на доверба кај себе преку своите фантазии за себе како овчар, родител на своите овци.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И Бојсовата уметност била оздравувачка фантазија - еден вид на сизифовско оздравување при кој емоционално пореметениот пациент, борејќи се да стигне до врвот на ридот на здравјето, секогаш е во опасност повторно да се стркала доле, но кој сепак продолжува да се качува.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И кој пат и да го изберете нема да згрешите ако тргнувате со чесни, искрени и благородни намери.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
А тајната на слушање на срцето е во вербата во самите себе.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ентузијазмот и вербата во победа го водеа напред!
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Вербата во празноверија го натерала Александар на пијанки. Тој пиел многу.
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
А само силната верба во успех космосот ја поддржува!
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
На повисоката команда уште и јавив дека вие имате голем борбен дух и верба во нашата борба, ама немате облека, чевел и дека лебот не ви е доволен, ама поради ова вие воопшто не се жалите.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Закатанета му е устата и сал му се присторува ли дека во него се клокоти, дека дури сега од него се откорнуваат долго закоренетите пароли кои ја гласеа и утврдуваа вербата во некое подобро утре...со кое растеше, зрееше и созреваше.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
За поддршка на оваа Декларација на Еволуцијата, со силна верба во заштитата на Божјата Провиденција и спокојна доверба во генерациите што доаѓаат, во чиешто име зборуваме, ние сега меѓусебно си ги доверуваме едни на други нашите животи, нашите Радости, и нашата Света чест. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 65
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тимоти Лири РАЗГОВОР СО ВИЛИЈАМ ГИБСОН ТЛ: Кога би можел да го ставиш Неуроромансер во една реченица, како би го опишал? ВГ: Она што за мене е најважно е дека во него станува збор за сегашноста.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тој не зборува за имагинарната иднина.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Братучедите сфатија дека верба во Љакета не можат да имаат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Оваа, царицата, го послушала од збор до збор зашто се поголема верба во него имала.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Таквиот Мече, готов на саможртва, но без верба во ослободителните можности на широките обесправени маси, бил наполно погоден за акции какви што подготвувале гемиџиите.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Тој бил “преисполнет со верба во започнатото дело и со голема преданост ги вршеше... револуционерните задачи...
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)