ветер (имн.) - бев (гл.)

А името на ветерот беше, најочекувано – женски! - речиси секоја година, некаде околу средината на мај, навечер ми се појавува уртикарија по нозете и по рацете, страшно ме чеша и ме присилува, барем три пати, да се будам преку ноќ и да се драскам како луд, долго не успевајќи да заспијам, со нервозна топлина внатре, во телото.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Го држев во внатрешниот џеб од палтото.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ветерот беа илјадници души што умираа, сето време збркани и во минување.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ветрот беше бессилен да исцеди од нив капка шум.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)