веѓа (имн.) - густ (прид.)

Беше висок, дури поднаведен малку, во лицето бел, дури абрашинав, косата и веѓите густи, очите малечки, устата накривена.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Под црна веѓа густа одмаздата ја собрал - бран.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)