И треба да сфатиш дека вистината нема само едно лице.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Уиграните настапи на нашите литературни воајери се немилосрдни и сурови: со националната вистина нема компромис или ценкање.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Пред неумоливата, татковинска вистина, која инаку, е општо позната, макар што тоа сѐ уште никој не го знае, бидејќи сѐ уште не се прочуло, Енценсбергер потполно занеме; делува како залутан молекул на една непријателска територија, која Србите секој момент ќе ја освојат.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Ходници судбини тешки носат и трпат, а вистина нема, нема не, нема живот тука.
„Илузија за сон“
од Оливера Доцевска
(2013)