Во безизлез сме. Од густи влакна не се гледа ни родениот нос!
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
„Едо“, рече еден сукус, тркалезнообразен тип, „влакното не го сечи на пол туку вдолж, го цепи на две!“
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
МИТРЕ: Ни влакно не му е паднато — како ливада му е!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Помолче така и загледан во бетонот под себе, рече: „Абре“, рече како за себе, „убаво е што некои луѓе можат да одат по местата, ама каде да одиш, од себе онака ни за влакно не можеш да се поместиш„.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)