Страдањата на нашиот народ под османска власт веќе биле “нормална“ појава и за нив повеќе се пишувало воопштено отколку конкретно.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
А за неа, за забраната, од власта веќе се шушкаше.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)