Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Советите и карањата не помогнаа, та Стојо ја употреби и својата власт и сила над Митра како маж над жена.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Македонија и понатаму остана во составот на Турската империја и стана поприште на крвави буни и востанија и на уште поотворена и поожешточена борба помеѓу странските пропаганди - од една страна и од друга на уште погруби самоволија на императорските власти и беговите.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Во сојузничките војни, пак, против Турците, по победата над нив на Алинци, во есента 1912-та, прва во Потковицата навлезе српската војска.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Карванџиите ги убиваа, водата ја испуштаа од мешините, храната ја поганеа, коњите и оружјето ги пленеа, а војската, иако горе, на Чауле, гладна и жедна, не смееше да се симне долу, во полето, и да ги ограбува чифлизите; нивните стопани, Турци, имаа власт и над војската.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Слична тенденција се воочува во Србија кадешто пак имаме држава која не се темели врз модерниот поим за народност, туку се споила со една пред-државна етничка мешавина, па така на Косово на иста територија парадоксално постојат две паралелни држави: српската државна власт и парадржавните тела на Република Косово.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Но за да се исполнат нивните егоистички планови за убава служба, тие се готови да се покажат повеќе Бугари од самите Бугари, да играат улога на бугарски шовинисти, со неа да ги експлоатираат и бугарскиот кнез и интересите на Македонија, и на бугарскиот народ и на европското општествено мислење, со еден збор, да лажат и на десно и на лево, под вид дека исполнуваат некаков патриотски долг, а всушност да добијат служба, власт и популарност.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Поведението на бугарскиот народ кон руската војска и на бугарската интелигенција кон руските власти и дипломати беше такво што Русите илјада пати се каеја за своето занесување со „братушките”.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

И ете, ние кои станавме за да смениме една власт, сега со нашата власт и сила го изгоревме некни олтарот и иконите.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Мислиш дека јас зборувам за власт и моќ, а дека не сум во состојба да го спречам распаѓањето ни на моето сопствено тело.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Дури и се слушаа гласини дека: Балканците треба да направат историски чекор кон културното, политичкото, социјалното, технолошкото, економското и кон финансиски поефикасен облик на организација- во спротивно ако тоа не се случело ќе следел нивниот масовен егзодус- па од Балканот со егзодус ќе заминат спрема Запад, а во земјите на Балканот, ќе останат шака интелектуални дебили, со политичка власт и економска моќ- опиени болесници кои ќе управуваат со Балканот.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Набројувам дати, имиња, наведувам резултати од демократски избори во проценти, ги набројувам партиите на власт и оние во опозиција, имиња на лидери, настани, градови...

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Алајко Ошев и Митре Ирчев, луше од власта и на власта, едно јулско утро измазнети, стокмени, со црвени вратоврски, утлеисани, со б`снати чевли, со чанти во рацете го чекаа џипот за да ги однесе во планинското село Ошево, како членови на Мировниот совет, како авторитетни помирители, но не и на војување (војната ја поминале „во позадина“).

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Што се однесува до татко ѝ, тој близу педесет години беше во врвот на власта и, кога настана оној лом, големиот пресврт на системот, не можеше да се замисли без таа власт.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

И сочини Писмородецот точно триесет и две букви, триесет и две сликички за зборови триесет и два без кои не може ниеден владетел, и кои нужни му се во уката на владеењето со други, меѓу кои најважни се: „јас“, „власт“, „уво“ (доушник што значеше, човек што слуша кој што говори за власта и потем преподава кај царот) и други, а писмото тоа изгледаше целото вака: Кога виде отец Стефан дека е добро словото што со своја рака а со писмото новородено го сочинува логотетот, му предложи да издаде заповед: по целото царство да се изучат сите нови букви; писарите, отците, управителите и сите грамотни да ги заменат старите со нови букви, за да го разбираат владетелот.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Овој обид на гемиџиите имал и една друга последица: за прв пат тие се откриле пред Револуционерната организација дека постојат како револуционерна конспиративна група која што планира да се бори против османската власт и веднаш ја добиле нејзината подршка во лицето на нејзиниот прв човек - Гоце Делчев.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Тоа во Грција ги потсетувало на 1875-76-78 година, кога покорените словенски народи востанале против османската власт и кога за нив, главно, Европа се заангажирала да им ја поправи положбата преку наложување реформи на Турција.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Делото на Шатев било потврдено и од изјавите на екипажот на „Гвадалкивир“ дадени пред конзуларните власти и пред Судот.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Следејќи ги наредбите од Атина, органите на грчката црковно-училишна пропаганда во Македонија уште од порано се ставиле во служба на турските власти и многумина од нив се претвориле во опасни доушници и непријатели на Организацијата.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Под нивно влијание во дискусиите и советувањата се оцртала една линија, едно сваќање, што ја отфрлувало идејата за „класично“ прогласување на востанието, а како најефикасен начин на дејствување се предлагала тактиката на перманентни напади и терор против турските административни власти и установи.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Та зошто би го сторил тоа? - размислуваше добродушно, та тој истиот Мехмед-паша и валија, го беше повикал кај себе пред три години и го направи аза пред насобраните аги и ефендии, со најшеретски зборови фалејќи го како успешен чаршиски човек, вилаетски чорбаџија, богат, со ихтибар, со чест кај каурите и Турците, умен и писмен, а најважно пак од сѐ, покорен на власта и султанот.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Ме викнаа луѓе од власта и ми рекоа да подготвам сценарио за кус документарен филм за акумулацијата во Долнец и една изложба на фотографии и текстови.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Кога првите востанички истрели им дошле до глава на негушките претставници на отоманската власт и кога почнале дивите страженија со аскерот на Емби Лобуд кај селата Прахно и Цер и на некои ритчиња судбински определени за православни и муслимански гробишта, Панделиј Каламарис паднал болен од коњска кашлица.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

И бидејќи бил јунак на приготвувањето, не можел да стане јунак на војувањето.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Се определив, во оваа потрага по лавиринтите на сеќавањето позасилено да трагам по јунаците Картагинци, кои си ја наложуваа мисијата да бидат еден вид спасители на судбините на малите народи пред големите, во меандрите на власта и минливоста.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Потоа заседнуваше во Визбата на Тиквеш, на аголот на ул.Карл Маркс и булеварот ЈНА, кај Иле Битолчанецот.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Инаку тој им припаѓаше на оној ред поарчени првоборци што сепак ја беше сочувал припадноста кон власта и ги уредуваше утринските вести на радиото, а неговиот работен ден завршуваше таму негде кон 10 или 11 часот претпладне.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Денес, економското управување излегува од националната држава поради глобализацијата на економијата.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Националната држава беше единствена институција во историјата, која ги обединуваше економското управување, политичката власт и културната хегемонија.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Марјанти одеше од група до група и, бодрејќи нѐ, велеше дека на овој начин ѝ помагаме на народната власт и се бориме против англоамерикснакскиот империјализам.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Бунтот е тука народен – „дигнат за живот слободен“, копнеж на млади контета за власт и слава проклета.

„Песни“ од Коле Неделковски (1941)

Врвни претставници на власта и партијата беа добро запознати со пристигањето на новите жители на градот, квасецот на работничката класа, класните браќа селани.