Затоа и никогаш не се најде никој таков, песји сој, кој, притиснат од властите или купен од нив, се согласи да изврши предавство.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Прво, во дошлаците на Имотот никој не ги препозна Тодета и неговите па луѓето со право се договараа да ги пријават на властите или сами тие да ги изгонат, и, второ, кога ги препознаа, во чудо се прашуваа од каде достасаа овдека, кај биле досега?
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Сите поранешни олигархии паѓале од власта или затоа што се окаменувале, или затоа што омекнувале.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Но, и не треба да нè чуди зошто е тоа така, бидејќи претставниците на синдикатите во Македонија, во зависност од нивната партиска блискост со власта или со опозицијата, повеќе се грижат за политичката коректност, отколку за правната издржаност на своите искази. 43 ѓ) на крај, со носењето на новиот ЗРО (2005), педантно и хируршки прецизно, беа отстранети и последните превентивни одредби од сферата на фамозните „колективни откази“ поради деловни причини:
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Луѓе со кожени палта и мустаќи обично беа од полицијата, од власта или од партијата. Нивни беа и законот и правдата.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
А власта или другарот Јаким ја наградил со белезицата? ).
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Понатаму, на многумина од нив не им беше сфатливо како тоа со колективниот договор може да се утврдуваат поголеми права од законските, а со индивидуалниот договор за вработување не може да се утврдуваат помали права од законски загарантираните; или, дека работниците можат да иницираат [стечајна] постапка за престанок на правното лице во кое работат - доколку работодавачот, три месеци едноподруго, не им исплатува плати и придонеси...
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Но, поради тесната партиска блискост и заткулисни пазарења на т.н. синдикални лидери со партиите од власта или од опозицијата, тие повеќе се грижат за политичката коректност на своите потези и изјави, отколку што водат грижа за вистин- ските проблеми кои секојдневно го тиштат работникот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Речиси никој (со исклучок на синдикалните активисти), 299 не знаеше како оди процедурата за основање синдикат на ниво на работодавач; потоа, многу малку работници знаеја дека работодавачот мора лично да им врачи отказ во задолжителна и единствено релевантна писмена форма и не може туку-така усно да ги „избрка“ од работа или, пак, дека им следува право на дополнителна пауза за време на течењето на отказниот рок – со цел барање нова работа.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)