возбуда (имн.) - рече (гл.)

Викнав, заревев можеби. „Што му е на малиов?“ праша некој. Друг без возбуда рече: „Сонува.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Околу мене летаа зелени лилјаци, се закачуваа за мене и висеа стрмоглаво кон труповите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)