Лоренс и Хенри Милер, тогаш го имавме “пансексуализмот” на Аретино и Марино. (...) Изворниот порив на маниристите - светот да се опфати со слики кои додуша ги доживуваме неповразани, но можеме да ги сублимираме во хиероглифски амблеми, по 1920-та доби силен поттик - делото на Фројд.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Фројд, кој како и Фичино, на граѓанската Европа ѝ ги даде обновени прастарите ориентални мудрости неретко, се разбира, во сосема рационализирана форма, како некаков ориентален волшебник барем привремено ги разорува градовите во облаците на доцнаграѓанскиот идеализам.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)