војник (имн.) - и (сврз.)

Попусто ноќта војниците и полицајците, со претставници на власта и партијата, посебно со задолжените за козјото прашање ги бараа козите и Чанга.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Се разбира, намерата им беше да одат кон паркот, кај козите, да ги втасаат и да ги поминат колоните војници и полицајци, да му кажат на Чанга, па да ги земат и нашите кози.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Војниците и кметот сѐ живо избркаа и не оставаа никој да се движи крај нивната куќа.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Готвачот се сврте кон другите војници и почна да им објаснува.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Останував со впечаток дека таа се плаши оти сакам да ја вратам во некој сокак од кој веќе беше излегла.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кога ќе ѝ ги спомнев на Таша приказниве што ги имав слушнато за војникот и белиот коњ таа ниту ќе потврдеше, ниту ќе одречеше. Само очите ќе ѝ потемнеа. Ќе одмавнеше и со раката.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Повеќе беа тие, отколку ние... а околу нас војници и полицајци.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Лесно ранетите сами слегуваа на копното. На мостот стоеше војник и на секој му даваше ќебе.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Се држат за рамењата партиските војници и ги учат движењата: неколку пати во место, потоа левата нога десно, десната лево и сѐ така, и сѐ така...
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Потокот под нив станал погласен - ете, и водата се ослободува од своја мора.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Црниот Пандил Димулев, тревар и соплеменик на Проказниците, војник и мудрец како што учел од Тоските со кои некогаш, како дете, бил со одметнатиот татко, му шепнал на челникот да ги остави луѓето да се смират; тие без заповед ќе ги повлечат двоколките кон царски друм кога ќе престане дождот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Потоа сите заедно, и војниците и полицајците и жителите на Потковицата отрчаа на Бел Камен, а таму, спружени покрај каменот и со расцепени глави, ги најдоа Видана Јанчески и Ристана Голушкоска.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Имено, во царството постоеше закон кој ги обврзуваше сите спахии, зависно од имотот, да спремат војници и да ги испратат во царската војска, која, таа есен, презеде, којзнае по кој пат, поход на Маџарско.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тогаш сите му поверуваа и се стаписаа, а војниците и полицајците се втурнаа на него, за да го фатат и да го врзат, но Димко, и ако беше дечоан, беше истеран на татка си, јак, висок и малку згрбавен, се разврти со стапот и неколкумина од нив зеде по глава.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А бе овој е будала, сите ќе нè истепа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Останал само еден офицер, некој мајор, а тој ја прашал Трајана: Кај ја носите бомбата, госпожа?
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Околу колата и околу нив дотрчале многу бугарски војници и офицери, но и тие, кога ја виделе бомбата и кога дознале дека не е експлодирана, пцуејќи ги Ѓорета и мајка му и нарекувајќи ги Мрсници се разбегале на сите страни.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тогаш Потковицата беше завојувана од фашистите. Фашистички војници и полицајци, заедно со нивните палатки имаше насекаде низ Потковицата, дури и на срецело.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Беа дојдени божем за да вршат маневри, а всушност ги прогонуваа нашите партизани и вршеа реквизиција на новоовршеното жито.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Еве да ти се јавиме цару дека сме живи и здрави што и тебе ти пожелуваме од сето срце и душа да чуеш за нас како сме ги биеле твоите војничиња и како ќе ги биеме конкретно...
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Во Битола само на војници и на курви се сопкаш, велат. За едно кравајче леб ќе ти го кренат фустанот, велат, за една чаша ракија ќе ти се расчекорат, ќе те опчекорат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Кај ќе ме водиш, ми вели војникот и седнува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе се молат и ќе колнат со исто зинување на устите. Ќе се кинат жените со војниците и само ќе дробат со очите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Покрај тебе стојат војници и те надгледуваат. Само викаат и со прстот вака ти прават.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ги барам воловите, ми вели Стојна, ми ги забраа некои војници и си заминаа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кога врвеа пред училиштето, луѓето погледнуваа кон војниците и си шепотеа: - На царот му била боса главата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Бугарските војници излегуваа од училиштето, до гробиштата, и поставуваа стражари околу селото. „Сутрин ште трсим шумкарите“ , зборуваа некои од војниците и погледнуваа кон планината.„Ќе им се фатите за кундакот“ , шепотеше Дуко Вендија, крстејќи се со левата рака.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Идат некои доктури, растрчуваат, ги бележат војниците и ги одделуваат. Ги лачат ко овци.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Еден каплар фаќа бугарски поп-војник и му го намавнува ножот под гушата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Покрај мене претрчуваат војници и викаат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Како да правам преврска за сѐ уште неповреден војник и чувствувам дека ми годи што му олеснува претходно, однапред. Нека страда.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Само знам дека е така, дека некаде преминувам мост во истиот миг (но не знам дали е истиот миг) во кој момчето на Ривасови го прифаќа чајот и си го мести најдобриот израз на кретен.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Со наша пушка стана војник и трчаше на повик на наша борија, сега пцуеш.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Шибан со трња и гранки на ноќта, со обеспокоено срце од вино, белецот со опаш на виножитен лак се нашол во логорот на Турците помеѓу огнови и шатори, сам и долговрат, наеднаш и самиот изненаден од живите сенки на војниците и сепак - горд божји гласник.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Додека ги стискал забите како да сакал да ја задржи во себе силата на животот ( не земај ми ја душава, можеби можел да шепоти своја молитва, додека не ти принесам курбан), негде, не можејќи да определи каде, умирал ранет војник и пеел на турски за мајка и за дом по кој се копнее.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Мигум ги снема и војниците и полицајците со пушките со бајонетите и калашниковите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Не мина ни час. Просторот се ослободи од военото и полициско присуство, од транспортерите, тешкото наоружување. Како да не случило ништо.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Бино собира војници и ги испраќа во Прилеп, но тие за една две вечери ја напуштаа касарната и се присоединуваа со Јовановата и Ѓуруковата чета.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Прв стаса капетанот. напуштен од војниците и стиснат в оклоп на нејасна тага, влезе во колибата заедно со априлската месечина.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
„А, дезертираш, мамето твое...” свика постариот војник и почна да пука по него. Трчаше по него и пукаше.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Им даде знак на војниците и тие се качија на покривот, ги расфрлаа ќерамидите, ја откорнаа чатијата и почнаа да го рушат ѕидот кон патот.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
И не се трезнеше Трајан сè додека не дојдеа од командата војници и стражарно не го спроведеа назад.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Настапвај и ти Армијо наша, - војници и тенкисти, со плутој, трактори врвете и вие, - врвете трактористи!
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
Основната работа на Одделот за разузнавање (Secret Intelligence - SI) на ОСС во Лондон била да ги прибира и да ги анализира стратегиските пораки што биле важни за Заедничкиот генералштаб на САД.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Така, во периодот од јануари до септември 1944 година, тимови што биле составени од еден британски СОЕ војник, еден американски ОСС војник и еден офицер од земјата во која биле испратени, биле упатувани во земјите на окупирана Западна Европа за да ги помогнат движењата на отпорот и да ги координираат заедничките операции.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
И одново специјален курир донесе партиска директива, која беше наредба: - Во партизанските одреди да не се примаат повеќе доброволци; да ги враќате дома, а на заробените владини војници и офицери да им ги земате униформите и по гаќи и боси да ги терате да се враќаат....
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Честопати ме пресретнуваа де полицајци де војници и ме испрашуваа дали во шумите има партизани и дали им носам леб.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Така можеа и да ги потврдат гласовите што кружеа меѓу војниците и уште нешто да додадат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Откако уште првиот пат, сето јаделиште што го донесоа го разделија, најправедно што можеа без да прават разлика помеѓу војник и офицер, додека седеа стуткани еден до друг во окопот на земја, им се приближи она едно Илија од Русе.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Беше немажена, уште неспастрена, што се вели, но дали мораше да блудничи со војниците и така да си ја развалува снагата?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ни отвори еден војник и нѐ води кон нужниците.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нѐ водат во логорот, а околу нас сето војници и полицајци.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Како која Русинка ќе се доближи до војникот и — паидјом, — ќе му рече.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ами сега? На моторот се двајца италијански војници и една девојка од нашите села.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ик, ик,12 викаат војниците и нѐ туркаат, нѐ товарат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)