Затоа патријархалниот маж-војник постојано мора да бара и произведува (нпр. со медиски воени кампањи, но и со вистинска војна) некое „единство”, ВО КОЕШТО ТОЈ САМИОТ СТОИ НА ВРВОТ, како политичко или „морално” водство, како војник или беседник.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Се испијанија и кога ќе умреше некој, и умрениот со песни го испраќаа како да оди војник или во свет.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Тогаш истрелите се згуснале - на пресигурните преостанати петмина војници или одметници удриле отстрана оние што биле со говедата на поило.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Со ракав ја избришал потта од чело и ја потпрел кубурата на каменот да гледа со десното око по црната линија на цевката кон голината по која уште одел Онисифор Проказник. - Ни кажала што сакала да ни каже.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Гледајте. Од неголема чука се спуштале кон нивниот челник коњ и јавач, дебелникав човек во темномодра облека, војник или одметник, вкочанет натрапник со нејасно лице и со нејасни намери.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Потоа го виделе челникот исправен над неподвижен труп и со крвава сабја в рака. Им викал нешто.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Но ете животот сакаше да го качи направо на воз, и тоа патнички од трета класа (ако се изземат покриените товарни вагони со шибер врати и горни прозорчиња за 40 војници или 7 коњи, со кои одеа на младински работни акции во секој вагон по една чета, со половина леб и една паштета, а ноќе матарки вода кога преспиваа на попатни станици по отпатни колосеци).
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Речиси на сите улички во Картагина беше поставен по еден наоружан војник или полицаец, како и наоружени лица во цивилна облека. Најверојатно Палестинци.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Влеговме во Картагина. Забележавме на небото над резиденцијата и вилата Магребија како се спушта хеликоптер, а други хеликоптери кружеа околу резиденциите.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
За војници и за војна не подготвуваше живата средина во која ретко поминуваше ден без војник или партизани.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Татко ти и самиот мислеше оти изгледот и појавата на тој Ролан Јаковлевич биле пресудни и тој да поверува дека Ролан Јаковлевич никогаш не бил обичен војник или граѓанин.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)