време (имн.) - е (гл.)

Слобода или смрт; Во смрт за слобода на Македонија! ; Викајте браќа на востание! ; Време е аскерот да го истераме!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
- Не! Не ме разбираш јас сакам да останам, но времето е кратко, времето знаеш. Времето ме гони!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Инаку не знам кое време е. Дали е зима или лето, напладне или навечер.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Губењето на чуството за време е страшна работа.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Човекот што го претставува времето е во облека на џокеј.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
- Време е, синко, време! - одговори татко му и нареди дома сѐ што е потребно да се подготви.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Затоа, тој еден ден, излезе пред татко му и рече: - Време е веќе, татко, за тргнување.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Да, без обележја и гласници, времето е глуво.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Без гласник времето е глуво, спие светот, и не знае ниту за нашите злости, ниту за тоа дали бог еднаш донесената одлука, од која се тресеме, најпосле ја сменил...
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Заедницата е добро мотивирана да стави крај на таа ситуација и тоа треба да се искористи.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Сепак, време е да се стави крај на таа неприродна ситуација, особено што принудните работници почнаа да попуштаат, некои нормално и да умираат, сходно со тоа работниот ефект драстично да опаѓа...
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Пладне беше веќе заминато, ама не можеше човек да сети кое време е.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Но време е да се затвори за денеска изложбата.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Крајно време е да се свртам дома.
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Поголем број на деца немаат пристап до медиите и не можат да го привлечат националното внимание, но сигурен сум дека тоа се случува многу почесто отколку што сум свесен. ?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Кажува работи што многу луѓе би сакале да можат да ги кажат, но во исто време е и малку одвратен. ?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Тогаш од пепелта на самотијата се зададе Давид, на мнозина им се стори малку подгрбавен и омлитавен, киниса средполе, однапред отпишан и прежален од сите, да му се истопори еден на еден на титанот, мечка страв мене не страв, нешто си мрмореше самиот на себе додека ја токмеше прачката, срдито си велеше доста тука се пееше прачка имам кураж немам, време е да има варено млеко за нашите деца, време е на пазарите да има и цреши без црви и со црешови семки да се запише дека тука нешто вистински постоело.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Зад сека грмушка се крие идеалот за збогатување набрзина, зад сека грмушка на оние кои се стискаат да не се измочат в гаќи силници им ги превртуваат џеповите и кога нема да најдат ни петпаре од бес ги плескаат по газовите, ги влечат за уши, им бркаат во очите.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Овде секој камен си ја носи својата мисла, времето е нагрнато со камена кошула, секој камен наследува камен, се крепи како камен додека најсетне не папса од толку многу помнење.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
- Време е црвените глодари да си заминат у историјата - гласно говореше комитата шо обожава партизански филмови и Камионџије со Чкаља и Бурде. Така е, си помислив.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Време е за еден фронтален исказ: мултимедијалноста - или, во случајов преплетувањето на медиите филм/архитектура - е само потреба од инакво третирање на автореферентноста.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Не знаеше кое време е. Небото, сонцето, месечината беа негде високо зад роевите од снегулки, па никако не можеше да се добие претстава за тоа кое време е, ден ли е ноќ ли е.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
(Впрочем, појавата и ширењето на компјутерите-сметачи придонесе - се совпадна? - со појавата на часовници со бројки наместо бројчаник: следно ново влијание). = обид за одговор = Зашто времето е циклично?“ ... 110 Margina #8-9 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
„Пред науката за времето е откриен патот кон изучувањето на количинските закони на новооткриениот свет...
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Време е да се избориме за еманципација на обесправените: политичка, правна, економска, секаква!
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Патокази кон тебе ме доведоа, тоа не е пат до пеколот, Игра на животот во сложувалка наредена, зошто ова парче црна кал, сѐ уште како во твое време е навредена.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Сонцето заоѓа на запад, најубаво време е сега, кога денот заспива, а мислата во мене е само овој самрак и вечер.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Но, јас реков: „Тоа е тоа. Времето е стигнато. Ајде.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но Филозофот рече: „Времето е дојдено, да одиме.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И зошто да кријам, бев среќна дека барем неговиот сон ми верува штом ја отчепил стерната за да дотече вистината.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Време е да ги откријам знаците на лагата кај момчево“, можеби си мисли токму сега и навистина очекувам да се сврти за да ја реализира својата намера.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Времето е најупорниот дошепнувач на вистините.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Еднаш и имам речено на мајка ми кој знае колку ќе бевме несреќни нашите мисли ако ни се испишуваа и на лицата?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Едниот глас ќе викнеше: „Еј, Ведране, сврти се“, а другиот некако од поодалеку ќе одговореше „Не, не сум Ведран! Така ме викаат другарите! Иван сум јас!“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Веројатно е упатен дека и знаците на лагата најчесто бараат скришни места на лицето.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
ФРОСА: Ама, вистина, што ќе беше бре, луѓе? Јас се разбудив околу полноќ и излегов надвор да видам кое време е, што ќе видиш: она небо ведро, месечина грее како ден, милина да ти е.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Време е за пиење кафе и белолаглави старци седнати крај масите и потпрени на крлуци, го чекаат својот филџан. Ги поздравуваме, ни отпоздравуваат.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Станав од подот и си заминав. Одново не отидов до крајот на улицата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Време е да си одиш,“ рече Рајнер, погледнувајќи во часовникот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Молчевме. Потоа му реков: „Време е да одиш.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Ќе останам овде ноќва.“ „Треба да патуваш.“ „Патувам утре.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не знам што време е: јали полноќ, јали пред полноќ, јали нешто по полноќ.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ме буди, некаде кон полноќ татко. Ми вели: Ване, станувај, време е.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Време е да се раскрие тој фалш за да се престане да се експлоатира со него.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
15. И.А.Зиновјев во тоа време е руски дипломатски претставник при Високата порта во Цариград.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Македонци! Време е да се убедиме оти лошиот демон за Македонија не е никој друг освен Бугарија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Македонска интелигенцијо! Време е да се помисли дека е грешно да се прави опит со туѓи човечки животи за нашите фантастични планови.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Време е да ги отфрлиме од очите наши мрежите што ни ги кладоа националните и верските пропаганди во Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Време е да ги замени едно општо за сите Македонски Словени име – името „Македонец”.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
35. Христо А. Матов (1872-1922) од Струга е еден од најистакнатите дејци на ТМОРО и теоретичари на македонската ослободителна борба, во тоа време е “задграничен претставник” на Организацијата во Софија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
ИЛИЈА: Така, бабо Анчо. И јас веќе како права мајка ќе те сметам. А сега веќе време е да си одам.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
- Туку доста си персиравме еден на друг, време е да минеме на ти... - Се сложувам.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Време е уште малку да се попече на жарот кој самиот го распали.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Од џамијата што го покажува својот остар врв зад ридот се провлекува молитвено виење. Време е, другари, време е!
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Да палиш вивка нема потреба, вели Костадин Дамчески, време е да си одиме.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Од пазувите го вади часовникот, откако погледнува во него и ставајќи го пак в пазува вели: Време е да ги оставиме домаќиниве да се соземат малку.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Време е од рано-рано разграбано, ама за наши луѓе, ќе се најде некој постер од Млади бунтовници.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
- Оди да налееш, викам зар може и вода да нема. - Ниедно време е, Јоне, вели, кај се оди сега? 242
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Што знам! Може така ми се чинело. Кога времето е облачно и луѓето се облачни.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Чита: „Многу луѓе загинаа, а не знам зошто загинаа. Ама времето е такво.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А времето е уште несталожено, може некој од страв да те убие.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Времето е нешто неверно, се буричка, може да ме излаже.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Летно време е, ништо не трае, затоа го кријам кај што е поладно.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Само мртвите имаат време за чекање, вели Лазор Ночески, оти времето, сето време е кај мртвите, вели, и со прстот врви по веѓицата од сечилото на ножот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сакам да играм, но мора да се поздравам со една девојка која ја познавам од порано.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ја имаат “Lili the Pink” на џубоксот. Време е за малку еротика....
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Малку како да се спуштам, време е да тргнеме побрзо.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Кажано ми е да умрам и да се чистам. 22.41 Време за кратка посета на тоалетот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
„Чекаме, сега ти ќе ни раскажеш нешто. Во молчењето времето е предолго.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Време е да поспиеш, Пупи Паф, можеше да ми рече со мајчински глас.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Денот се сопнуваше на суви грмушки. Најпосле, како и секогаш, ги освои просторите.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Како рима, нашите страни блескаат со челичната острица. †2 Неработното време е празна цевка.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Неочекувано тој му се обрати на Татко на француски јазик: Il temps, mon vieux, de passer dans le vif du sujet! (Време е, стар мој, да поминеме на суштината на дебатата!) Но остануваат уште многу прашања да се расчитаат, преде да стапиме dans le vif du sujet!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Време е да почнеш да добиваш претстава што значи тоа власт.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Време е да влезеш во втората фаза.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Игуменот се смрачи: „Е па, тогаш, време е наскоро да ти најдеме невеста“, рече.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Крајно време е критички да ја преиспитаме оправданоста на догмите на неолибералистичкото 201 едноумие и повеќе да не жртвуваме неброени човечки судбини на апстрактните идеолошки догми.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Според нив, договорот за вработување на определено време е „атипичен договор“.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Танаскоица како да не сфати што направи, после се интересираше да не е болна од нешто штом така блуе, па ја подучуваше да се варди, да се облекува топло оти ова мокро и магливо време е многу лошо.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
МЕШАЕВ ВТОРИ: Станува доцна! Време е да се прилегне.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Ајде, време е, ќе најдите навале, та ќе залевате до стари вечери.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Де, де, каков свекор ќе бидеш со болна глава, — му потфрли дедот Карабуклија и излезе на малата врата да види што време е.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Време е очајот да се измоча и одземената слобода да се грабне време е во ова невреме мачно месијата мајка да ни расплаче Да можат и сонцето би го згаснале просветлени демони во мрак да можат сите би не убиле време е да им застанеме на пат Парталави души нечистотија шират со омраза нѐ распарчија до коска време е за сурова војна со овој болен и импотентен свет
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Не плачи мајко што настран сум станал времето е модерно, времето е анал педер да бидеш ич не е срамота таквите најмногу ги примаат на работа
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Време е рамнодушноста да се погуби хиените и змиите да се сотрат во луѓето честа да се разбуди злокобните да одат во неповрат
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Време е за преиспитување и убиство на суровото проклетство време е за себеспознавање на сите фекалии оставени зад нас
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Работа, дома Уморен кома Време е за ортома
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Кај да бегаме, кога сме и овде избегани! Време е овде и да се смириме!“
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Времето е кучка. Времето лета. Времето трча.
„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)
- Време е ние со Трајчета да си одиме в село - рече Евто.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Време е да се чуе и вашиот глас. Јавете се преку Волшебното самарче.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Време е да одиш на дрва!
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Едноставно ќе ги спакува своите работи, можеби дури ни тоа, по ѓаволите со тоа, можеби само ќе се облече во облека за излегување, ќе ги закопча копчињата затвори дрикерите повлече патентите и ќе ги остави клучевите во кутијата за експрес чекирање, тоа е за нив, всушност, господинот и госпоѓата Платено Однапред, или дури ни тоа, ќе го уфрли клучот во кое било патемно поштенско сандаче, повратната поштарина е загарантирана, по ѓаволите со тоа, време е да се тргне.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
А ние ти доаѓаме нешто како калфи на неговите злочести но и добри дела.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Види, види - избувна Јана - уште малку па да нè убедиш дека времето е истовремено и злосторник, и спасител па дури и утешител!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И на службеното лице му се обрати на сличен начин како и на вратарот,(случајно да не подранил?) но сепак, успеа да додаде и нешто како: времето е умот на животот а ние, за несреќа, често заскитуваме.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Драги патници времето е вонредно тажно целта неподатна летаме на опасни височини со душоломна брзина само уште неколку илузии и ќе се спуштиме на почетокот не размислувајте и не напуштајте го седиштето сѐ додека наполно не запре работата на срцето
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
„Не вревете, Атињани“4 јавните места, амфитеатрите и пантеоните ги имате за провод и лесен живот за парење и галење слугите не се за отфрлање ни робовите, млади и помлади не сте вие, граѓани од неслобода засегнати од немаштија и немоќ, напротив вие гласате, беседите, мезетите вие освојувате и патувате наследувате и ќарите мажи многубожни и безбожни дури време е, скрасете се доста пребиравте меѓу реториката и политиката меѓу мантиката и математиката во вештини, о самољуби, доста се огледувавте се наттрчувавте и надмудрувавте заговаравте и преговаравте недоветни доста се правевте: сиромашните се собираат по плоштадите агорите и аулите првин тивки и потем бучни првин слаби потем силни првин малку потем многу!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Сега кога помислувам на тие саботни кога возбудена одев кај чичко Раде со книги што сум ги прочитала во минатата недела, а се враќав со куп „нови“, непрочитани, ми се чини дека времето е низа реченици, кинливи како пајажина, кои можеш да ги поврзеш само со раскажување; ако не, метлата на заборавот ги чисти од нашата глава.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Време е и на малите деца да им се покаже дека рицарот се мери по оптегнатата стрела и по секавичното слекување на волнени оклопи.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Апсолутно слободно време е можно после смртта.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Но, сѐ уште го носиме товарот да го прераскажеме тоа што го проживеавме, ако сѐ уште има некој кој сака да не ислуша.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
И затоа растреперените устенца меѓу јаболчињата, подзацрвенети од љубомора, исцвилија: - Е, па време е да продолжиме, оти не сте само вие!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
„Ајде, кажувај, оти времето е бесценето!“
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
„Леле, ми се пријаде!“ залелека Жарко. „Време е да се прибереме! Ајде, растур до приквечер!“ ***
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
ЕЛЕНА: Време е. Време е. (Панајотис доаѓа. Ја влече кон себе. Се обидува да ја крене.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Побрзај, душо, времето е пари, обично му велат.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
И ги трошат на дроги во Паркот Вашингтон.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не случајно народот ја изрекол поговорката што често можеме да ја чуеме: „Времето е пари“.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Времето е такво, вели, ќе се бркаме со сојките и ќе си ги крадеме зрната жито.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А и времето е убаво, цел ден ѓупчиња се прскаат во реката.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Вистина, времето е уште ладникаво, но секаде е свечено.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— И времево е курва, вели татко, и пак го живееме, и Богородица била курва и пак ѝ се молиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Слегуваме кон селото Четрок, времето е некаде попладне, речиси квечерина.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А времето е со триста умови: ќе натежне, ќе се потргне.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не знаеме ни што време е, ни уште колку имаме ние.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кога времето е сончево и тихо, тие доаѓаат до брегот на реката, секој од својата страна, и разговараат.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)