Сега се исправи на креветот, се налакти, а за тоа време сфати сѐ.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
За кратко време сфатив дека и кај поетите она што тие го опејуваат не е плод на нивната мудрост, туку на некоја природна дарба или вдахновение, како што е случајот кај врачевите и пророците...“.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)