Тој мирно го поведе коњот кон шталата на едно запустено лозје, кое едно време беше гордост на еден фармер по име Фитваџијан.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
- Сепак, – продолжив јас, – колку време јаваш секое утро? – Само ова утро, – рече тој. – Ја зборуваш ли вистината? – реков јас. – Се разбира дека не, – рече тој, – но. ако нѐ откријат, тоа ќе треба да го речеш.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Наеднаш ми светна дека тој повеќе време јава наутро и ова утро дошол по мене само затоа што знае колку сакам да јавам. – Кој рече нешто за крадење на некаков коњ? – праша тој.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Ја гледаше јасно дупката во ѕидот, но не знаеше колку време јавал на куршум ниту кој го испратил на такво патување.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
- Да не си изморен? - А, не! На враќање цело време јавав на коњчево.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Во шталата имаше малку овес и сува детелина.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)